Μισό λεπτό ρε Chris. Για ποιο λόγο να δημιουργήσω μια πρωινή ρουτίνα;
Σοβαρά τώρα… Αυτή είναι μια καλή ερώτηση.
Εντάξει οκ, οι διακοπές πέρασαν και είμαστε όλοι με μια φάτσα που σέρνεται σε δύο σκηνές:
Η μια είναι « Πω πω γύρισα ξεκούραστος, γεμάτος ιδέες και όρεξη για να πιάσω τον ταύρο από τα κέρατα »
Η άλλη είναι η ακριβώς αντίθετη. « Μα καλά είναι δυνατόν να πέρασαν οι διακοπές και θα πρέπει να αποδεχτώ τα κεφάλια μέσα και ξανά στην πάλη; »
Δεν ξέρω για εσένα αλλά το δικό μου μυαλό κάτι τέτοια παιχνίδια παίζει εδώ και μια εβδομάδα.
Πίσω στην πρωινή ρουτίνα…
Πως μου ήρθε η ιδέα για την πρωινή ρουτίνα
Την δεύτερη εβδομάδα των διακοπών ήθελα να βάλω στην καθημερινότητα μου πιο ενεργά τον διαλογισμό και τον ποιοτικό ύπνο.
Ξέρω πως με ηρεμεί και με βοηθάει να δουλεύω πιο ψύχραιμα με τις σκέψεις μου.
Πριν τις διακοπές έκανα κάθε δεύτερη ή τρίτη ημέρα και για να σου πω την αλήθεια δεν μου άρεσε για δύο λόγους:
Πρώτον γιατί όταν λέω πως θα κάνω κάτι θέλω να το κάνω. Και όχι για τον αέρα της μαγκιάς αλλά για να μην βγω αναξιόπιστος στον εαυτό μου. Έχω παρατηρήσει πως δεν ξεχνά τα άκυρα που του ρίχνεις.
Δεύτερον γιατί δεν υπήρχε σοβαρός λόγος να μην το κάνω. Υπήρχαν μόνο λόγοι για να το κάνω και γιατί η αναβλητικότητα είναι δημιούργημα σκοτεινών δυνάμεων του μυαλού.
Ξέρεις, όταν θέλεις να πάρεις μια απόφαση δεν υπάρχουν και πολλά να σκεφτείς. Πρώτα σκέφτεσαι τι μπορεί να χάσεις και μετά τι μπορεί να κερδίσεις. Τα ζυγίζεις, κόβεις πως αισθάνεσαι και προχωράς.
Ναι καλά… Αν ήταν έτσι… Τέλος πάντων.
Και όπως όλες οι αποφάσεις στην ζωή, έτσι και αυτή ξεκίνησε με μια σειρά από ερωτήσεις που κάνουμε στον εαυτό μας είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα.
Και κάπου εδώ έρχεται ο λόγος που ξεκίνησε η σκέψη.
Δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ που βρήκα την συγκεκριμένη ερώτηση αλλά όταν την διάβασα η φάτσα μου έμεινε με την έκφραση:
« Τι είπε; »
Η ερώτηση ήταν απλή αλλά με γονάτισε. Βασικά όχι η συγκεκριμένη ερώτηση αλλά αυτή που μου πέταξε το μυαλό απροειδοποίητα.
Το ξέρω πως έχω αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί του και με περίμενε στην γωνία.
« Για ποιον λόγο ξυπνάς κάθε πρωί; »
Άσε ρε φίλε που θα σου δώσω και εξηγήσεις. Μια Εταιρεία τρέχει, έχω σεμινάρια και η οργάνωση της ημέρας, κάθε ημέρα σαν πρωινή ρουτίνα, κρατάει 30 λεπτά και με ρωτάς τα αυτονόητα;
Άσε να απολαύσω τις διακοπές μου… Ξέρεις, όταν ένα ζήτημα μας πιέζει, μειώνουμε την αξία του για να μην βρεθούμε αντιμέτωποι με απαντήσεις που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε.
Έψαχνα να βρω με ποιο βιβλίο θα ξεκινήσω την ημέρα και μου έσκασε στο κούτελο μια επέκταση της ερώτησης:
« Σου αρέσουν οι λόγοι που ξυπνάς το πρωί; »
Όχου τώρα…
Η πρωινή ρουτίνα ξεκινά να στήνεται
Ωραία ερώτηση ρε φίλε. Μας έφτιαξες. Δεν βρήκες τίποτα άλλο να ρωτήσεις; Χάθηκε ένα: Πως πέρασες τις διακοπές;
Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ακόμα μια ερώτηση:
« Πως θα ήταν η τέλεια πρωινή ρουτίνα; »
Όμως το πανηγύρι δεν έμελλε να σταματήσει τόσο γρήγορα. Και αυτό γιατί βρέθηκα αντιμέτωπος με πεποιθήσεις, απόψεις και σκέψεις που δεν ήξερα ούτε εγώ ο ίδιος πως στριφογύριζαν μέσα στο κεφάλι μου.
Αυτό που έχω παρατηρήσει στον εαυτό μου αλλά και πολλούς άλλους, είναι πως έχουμε μια περίεργη σχέση με το θετικό.
Δεν κρατάμε πολύ ώρα θετικές εικόνες στο μυαλό μας. Και για να σου μιλήσω μπέσα, μέχρι πρότινος, δεν είχα προσέξει πως η πρωινή ρουτίνα μου έκανε κύκλους γύρω από τρία πράγματα:
- Την οργάνωση της ημέρας για δουλειά.
- Την γυμναστική.
- Σκέψεις που λειτουργούσαν σαν κουνέλι και είχαν συναισθήματα θυμού. Τις κυνηγούσα και μετά δεν μπορούσα να βγω από το τούνελ (ούτε τις έπιανα).
Εκτός από το δεύτερο, τα υπόλοιπα όταν τα κοίταξα με ψυχραιμία απόρησα (Ψέματα. Καντίλια έριξα).
Στο πρώτο συνειδητοποίησα μια πολύ σημαντική διαφορά στην οργάνωση.
Κατέγραφα αυτά που έπρεπε να γίνουν και όχι τι πραγματικά θα ήθελα να κάνω μέσα στη ημέρα (αυτό που θέλεις να κάνεις περιλαμβάνει μεταβλητές και κριτήρια φυσικά).
Το δεύτερο ήταν το χειρότερο. Άμα ρε φίλε ξυπνάς με νεύρα είναι δυνατόν η μέρα σου να μην έχει στρες; Αποκλείεται. Αν δεν αποφασίσεις πως θέλεις να ξυπνάς τότε γιατί ξυπνάς;
Επειδή πρέπει φυσικά και μαζί σου με χίλια. Αν μπορούσες όμως να το κάνεις καλύτερο; Αν μπορούσες να αλλάξεις έστω και για λίγο το πώς αισθάνεσαι;
Όμως ξεκίνησα με όρεξη την ενδοσκόπηση και ήθελα να βγάλω από την παρατήρηση των σκέψεων και πράξεων μου οποιοδήποτε διαθλαστικό φακό του εγκεφάλου μου που χρωματίζει με ταμπέλες τις αντιλήψεις μου.
Έτσι το προχώρησα ένα βήμα ακόμα.
« Πως θέλεις να αισθάνεσαι όταν ξυπνάς το πρωί; »
Τούμπανο!
Έτσι δεν είναι; Αν είχες να επιλέξεις ένα συναίσθημα που θέλεις να αισθάνεσαι στην πρωινή ρουτίνα αυτό θα ήταν χαρά, ηρεμία, γαλήνη ή ενθουσιασμό. Δεν συμφωνείς;
Κανείς δεν ξυπνάει το πρωί και το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι:
« Α κωλομέρα σήμερα. Πως μπορώ να νιώσω σκατά; Ε; »
Όμως έχεις αναρωτηθεί ποια είναι τα πρώτα συναισθήματα και σκέψεις που σου έρχονται στο μυαλό όταν ξυπνάς το πρωί;
Η πρωινή ρουτίνα ένα βήμα παραπάνω
Για την πρωινή μου ρουτίνα είχα αποφασίσει (πριν σκάσουν οι περίεργες ερωτήσεις) πως άνευ όρων θα έκανα ένα και μόνο πράγμα:
15 λεπτά διαλογισμό με το που ξυπνήσω.
Τέλος, αδιαπραγμάτευτο, σκάσε και κολύμπα. Ούτε καφέ, ούτε πρωινό (δεν τρώω άλλωστε) ούτε άνοιγμα υπολογιστή ούτε τίποτα.
Και το έκανα.
Ήδη από την δεύτερη ημέρα είχα αρχίσει να ξυπνάω με άλλη όρεξη. Και αυτό γιατί με το που σηκωνόμουν από το κρεβάτι ήξερα πως θα έκανα κάτι καλό για τον εαυτό μου.
Με αυτό και μόνο είδα πως επηρεάζονταν άμεσα η διάθεση μου.
Μου έδωσε το κίνητρο να σκάψω και να προσπαθήσω να βρω τι άλλο θα μπορούσε να με κάνει να σηκώνομαι από το κρεβάτι ακριβώς όπως θα ήθελα.
Όχι με πίεση, όχι με σκέψεις για το πώς θα κυλήσει η ημέρα, όχι με δύσκολα ζητήματα που ίσως αντιμετωπίσω στην Εταιρεία.
Όχι. Δεν ήθελα να έχω σκέψεις για αυτά που δεν θέλω. Αυτό το είχα δοκιμάσει και ήξερα καλά τα αποτελέσματα του.
Και έτσι ξεκίνησε η διαδρομή.
Πρώτα θεμέλια στην πρωινή ρουτίνα
Αρχικά ήθελα να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά στο μυαλό μου. Και αυτό θα γίνονταν μόνο αν αποφάσιζα κάτι πολύ σημαντικό:
Τι θα με έκανε να αισθάνομαι καλά όταν ξυπνάω το πρωί.
Το πήρα από την αρχή και το κατηγοριοποίησα με γενικούς όρους:
Πράξεις και σκέψεις.
Ποιες πράξεις και ποιες σκέψεις θα με έκαναν να αισθάνομαι καλά;
Ακόμα ήθελα, έστω και για 20 λεπτά, να δουλεύω με τον εαυτό μου. Και για να δουλέψεις με τον εαυτό σου, χρειάζονται δύο βασικά συστατικά:
- Να δουλεύεις με αυτό που ήδη έχεις.
- Να δουλεύεις με αυτό που θέλεις να έχεις.
(Να φανταστείς πως για να βρω αυτές τις δύο κατηγορίες που πήρε τέσσερις σελίδες Α4 γράψιμο!)
Οπότε το όλο story άρχισε να μπαίνει σε μια σειρά.
Είχα σε μια πρώτη μορφή τι ήθελα. Ήθελα να αισθάνομαι καλά, να κάνω διαλογισμό και να δουλεύω με τον εαυτό μου.
Η πρωινή ρουτίνα ξεκίνησε!
Είχα βάλει ήδη τον διαλογισμό στην πρωινή μου ρουτίνα και τώρα ήθελα να βρω πώς θα δούλευα με τον εαυτό μου.
(Βασικά ήθελα να δουλεύω με τις σκέψεις μου)
Οπότε, μετά τον διαλογισμό θα έκανα τρία πράγματα.
#1. Να καταγράφω τις σκέψεις που μου είχαν πεταχτεί ενώ τον έκανα.
#2. Στην συνέχεια, θα έκανα μια εμβάθυνση σε αυτές τις σκέψεις. Πως αισθάνομαι όταν τις κάνω, με ποιον τρόπο με επηρεάζουν, πως θα μπορούσα να σκεφτώ διαφορετικά.
#3. Η τρίτη κίνηση ήταν να επιλέξω ένα οποιοδήποτε θέμα και να σκεφτώ θετικά για αυτό. 5 λεπτά, όχι τραγικά πράγματα. Ουσιαστικά να κάνω ένα είδος οραματισμού.
Δεν θα είχε σημασία αν ήταν κάτι θετικό από το παρελθόν είτε ένα θετικό μελλοντικό σενάριο.
Καταλαβαίνω πως το ζήτημα του οραματισμού έχει πάρει μυστικιστικές διαστάσεις.
Οι σκέψεις σου συνδέονται με το σύμπαν και πως αν είναι έντονες το σύμπαν θα φερθεί σαν καλός σερβιτόρος και θα σου στείλει πακέτο αυτό που θέλεις.
Δεν πρόκειται να κρίνω. Ο καθένας πιστεύει ότι γουστάρει αρκεί να τον κάνει καλύτερο για τον εαυτό του και τους άλλους.
Όμως αυτό που ξέρω είναι πως ο τρόπος που σκέφτεσαι επηρεάζει άμεσα την νευρολογία του εγκεφάλου σου. Γίνεται συνήθεια και μάλιστα χρήσιμη.
Και αυτό που θα σου πω με λίγα και απλά λόγια, είναι πως όταν σκέφτεσαι κάτι καλό συμβαίνουν δύο πράγματα εξίσου σημαντικά:
- Αισθάνεσαι καλά.
- Η προσοχή σου εστιάζεται σε πηγές που μπορούν να σου προσφέρουν λύσεις.
Η πρωινή ρουτίνα είχε αποτελέσματα
Από την ημέρα που άλλαξα την πρωινή ρουτίνα, μου έγινε κάτι σαν εμμονή.
Ψάχνω συνεχώς τρόπους να αναιρώ τα πάντα και να τα βλέπω με άλλο μάτι. Να δοκιμάζω και να πειραματίζομαι.
Εκεί που σκεφτόμουν εικόνες για το μέγεθος της ημέρας και πόσο κουραστική θα είναι, άρχισα να εστιάζω την προσοχή μου με διαφορετικό τρόπο.
Όμως αυτό είναι κάτι προσωπικό και ο καθένας το στήνει όπως θέλει. Αρκεί να ξεκαθαρίσεις πρώτα τι θέλεις.
Αυτό όμως που έμαθα είναι τώρα, το κάθε πρωί αισθάνομαι καλύτερα. Έστω και 10% καλύτερα από ότι πριν.
Όμως μην φανταστείς πως δεν αντιμετώπισα δυσκολίες και μάλιστα πρακτικής φύσεως.
Για παράδειγμα, από την στιγμή που η πρωινή ρουτίνα είχε στηθεί για να με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα, η οργάνωση της ημέρας δεν μπορούσε να γίνει το πρωί.
Ξεκίνησα να την κάνω από το προηγούμενο βράδυ.
Ακόμα, ήρθαν και άλλες σκέψεις, όπως για τρόπους που θα μπορούσα να προσεγγίσω όλη την υπόλοιπη ημέρα πιο χαλαρός και με όρεξη στο ταβάνι.
Όμως ας αφήσουμε και κάτι για άλλο άρθρο. Ήδη έγραψα πολλά.
Ξεκίνα με οτιδήποτε.
- Πως θέλεις να είναι το γραφείο σου;
- Τι εικόνες θέλεις να βλέπεις;
- Τι ήχους θέλεις να ακούς;
- Ποιες σκέψεις σε ανεβάζουν;
- Τι βιβλία θέλεις να διαβάζεις όταν ξυπνάς έστω και 5 σελίδες;
Επέλεξε δραστηριότητες που προσφέρουν συναισθηματική επένδυση και όχι δραστηριότητες που απλά τις κάνεις μόνο και μόνο για να περάσει η ώρα και να ξεκινήσει άλλη μια βαρετή ημέρα.
Δοκίμασε το. Αξίζει.
Όπως πάντα περιμένω τα σχόλια σου εδώ.
Να είσαι καλά
