Τι σε κάνει να αισθάνεσαι ικανοποιημένος;
Όταν προσπαθείς να αποκτήσεις κάτι για να αισθανθείς ικανοποιημένος στο μέλλον ή κάτι που πιστεύεις που θα σε κάνει περισσότερο ευτυχισμένο, κάνεις προβλέψεις για το πώς ενδεχομένως θα είναι η διαδικασία και το αποτέλεσμα.
Τι θα διεκδικήσεις, με τι τρόπους και για πόσο καιρό.
Όμως χρειάζεται να κατανοήσουμε τα πιθανά εμπόδια για να είναι ο καθένας πιο ικανοποιημένος.
Αν και πιστεύω πως το να είσαι ικανοποιημένος δεν απαιτεί να φαντάζεσαι τι σε ικανοποιεί αλλά μέσω εμπειρίας να μάθεις τι σου αρέσει περισσότερο.
Αλλά αυτό θα το δούμε στην συνέχεια.
Πόσο ικανοποιημένος είσαι με τις επιθυμίες σου;
Είναι απόλυτα φυσιολογικό να επιθυμούμε οτιδήποτε πιστεύουμε πως θα μας κάνει πιο ευτυχισμένους.
Ωστόσο, είναι απαραίτητο να αξιολογήσουμε αν αυτό που επιθυμούμε θα μας προσφέρει τελικά την ικανοποίηση που φανταζόμαστε.
Παρόλα αυτά, το δυνατό αίσθημα σκοπού είναι σημαντικός δείκτης ικανοποίησης και οδηγός στις επιλογές που παίρνουμε.
Πολλές φορές, η επιθυμία για επίτευξη είναι από μόνη της ένα μέσο ευτυχίας και ικανοποίησης.
Έτσι και αλλιώς, η επίτευξη ενός στόχου παράγει ντοπαμίνη.
Όμως, ακόμα και αν επιτευχθεί ο στόχος, υπάρχουν κάποιες στιγμές ικανοποίησης αλλά μετά εστιάζουμε την προσοχή μας στον επόμενο.
Βέβαια, η επιθυμία επίτευξης είναι σημαντική αλλά με έναν όρο: Να πετύχουμε αυτό που επιθυμούμε.
Το υπόγειο νόημα είναι πως αν επιθυμείς κάτι τότε καλύτερα να το αποκτήσεις.
Γιατί αν δεν συμβεί ξεκινούν οι αμφιβολίες για τις ικανότητες μας και τι μπορούμε να καταφέρουμε.
Η μια απλή ερώτηση που σε ανατινάζει: Πότε θα αισθανθώ ικανοποιημένος τελικά;
Ακόμα, οι θυσίες που χρειάζονται για να αποκτήσεις αυτό που επιθυμείς δεν υπολογίζονται αντικειμενικά και είναι λογικό.
Δεν γίνεται να ξέρεις από την αρχή και με ακρίβεια τι θέλεις να καταφέρεις και τι θα χρειαστεί για να το αποκτήσεις.
Ακόμα, όταν το αποκτήσεις θα χρειαστεί να κάνεις κάτι ακόμα.
Να κάνεις μια τίμια εκτίμηση αν όντως αυτό που πέτυχες σε ικανοποιεί.
Και αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι.
Θέλω να είμαι ικανοποιημένος αλλά με ποιο τίμημα;
Είναι πολύ σημαντικό να έχεις έστω και σε κάποιο βαθμό μια επίγνωση στο ζύγι.
Τι θυσιάζεις σε σύγκριση με τις φιλοδοξίες που θέλεις να πετύχεις.
Έτσι και αλλιώς, η μια έρευνα μετά την άλλη μας δείχνουν πως δεν είναι δυνατό να γνωρίζουμε το πλήρες φάσμα του κόστους και του κέρδους μια απόφασης να διεκδικήσουμε έναν στόχο ή κάτι που επιθυμούμε.
Βέβαια, τα παραπάνω γεννούν ένα πολύ καλό και εύλογο ερώτημα:
Αξίζει να διεκδικήσω αυτό που επιθυμώ πιο πολύ αν τελικά δεν γνωρίζω με ακρίβεια αν θα είμαι περισσότερο ικανοποιημένος από πριν;
Και για να είμαι ειλικρινής, το συγκεκριμένο ερώτημα είναι περισσότερο δικό μου ερώτημα και προβληματισμός.
Και παρόλο που προσωπικά γνωρίζω την απάντηση τουλάχιστον για εμένα, το ερώτημα εξελίσσεται και γίνεται ακόμα πιο αφηρημένο.
Αν συνηθίζουμε την κάθε κατάσταση και συνεχώς πιέζουμε παραπάνω τις ικανότητες μας, που σταματάει το ταβάνι;
Καλή ερώτηση αν πρώτα έχεις αποδεχτεί πως υπάρχει ταβάνι.
Όταν η πυξίδα από αμέτρητες ψυχολογικές μελέτες αναφέρει πως το αίσθημα σκοπού και απόλαυσης είναι over the top για την ευτυχία, σου ανοίγει μια πόρτα αλλά δεν σου λέει τι θα αντιμετωπίσεις όταν θα την περάσεις.
Και αυτό γιατί οι γραμμές είναι λεπτές. Πολύ λεπτές.
Τα κριτήρια της απόλαυσης και του σκοπού όχι μόνο είναι εντελώς υποκειμενικά αλλά αλλάζουν διαρκώς και επαναπροσδιορίζονται όταν τελικά αποκτήσεις αυτό που θέλεις.
Και θεωρώ πως αυτό είναι το πιο αντικειμενικό κριτήριο.
Πως αισθάνεσαι όταν τελικά αποκτήσεις αυτό που θέλεις.
Τι καθορίζει τελικά πως είσαι ικανοποιημένος; Η διαδρομή ή το αποτέλεσμα;
Επίτρεψε μου αλλά η διαδρομή είναι μανίκι. Για να καταφέρεις κορυφαία αποτελέσματα χρειάζεται πειθαρχία, κόπο, σκληρή δουλειά και όλα αυτά τα συστατικά που έχουν όλοι οι πετυχημένοι.
Η επιτυχία δεν χακάρεται ούτε έχει γρήγορες διαδρομές.
Το ταξίδι δεν θα είναι πάντα απολαυστικό και σίγουρα θα είναι μια συνεχής επέκταση της ζώνης άνεσης όπου και αυτή με την σειρά της απαιτεί μια τεράστια αντοχή σε πόνο.
Και δεν λέω, αν το αποτέλεσμα αξίζει τότε σίγουρα αξίζουν και οι θυσίες.
Αν όμως έρθει το αποτέλεσμα και τελικά συνειδητοποιήσεις πως δεν ήταν αυτό που περίμενες ή αυτό που φανταζόσουν, τότε τα πράγματα παίρνουν ανάποδες στροφές.
Σίγουρα θέλεις να αισθανθείς περισσότερο ικανοποιημένος;
Αυτό που πιστεύουμε πως θα μας κάνει ευτυχισμένους βασικά δεν σημαίνει πως όντως θα μας κάνει.
Όλοι θέλουμε την αλήθεια. Αυτό που μας φοβίζει είναι οι συνέπειες της και πως θα τις διαχειριστούμε.
Πολλοί Οικονομολόγοι και Φιλόσοφοι υποστηρίζουν πως να διεκδικείς περισσότερα από αυτά που ήδη έχεις είναι αυτό που τελικά μετράει.
Σίγουρα, αν αυτά αναβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής σου.
Βέβαια θα χρειαστεί πρώτα να προσδιορίσεις τι ποιότητα ζωής θέλεις.
Για παράδειγμα, ποιος δεν θέλει να αυξήσει το εισόδημα του;
Όμως οι παράμετροι που ορίζονται έχουν την δυνατότητα να αλλάξουν άρδην τους κανόνες συνδιαλλαγής.
Τι εννοώ;
Αν σου έλεγαν πως μπορείς να αυξήσεις το εισόδημα σου κατά 500 ευρώ τον μήνα, αλλά θα χρειαστεί να δουλεύεις για τα επόμενα δύο χρόνια τρεις περισσότερες ώρες την ημέρα, θα το ήθελες;
Εξαρτάται…
Από το πόσο σημαντική είναι η αύξηση των 500 ευρώ και κατά πόσο είσαι διατεθειμένος να δουλεύεις 2 ώρες παραπάνω σε βάθος δύο χρόνων.
Αν όμως σου έλεγαν πως μπορείς να αυξήσεις το εισόδημα σου κατά 1000 ευρώ τον μήνα, αλλά θα χρειαστεί να δουλεύεις για την επόμενη πενταετία 15 ώρες την ημέρα χωρίς προσωπική ζωή, τι θα σκεφτόσουν;
Τα παραδείγματα είναι απλά παραδείγματα, όμως όπως καταλαβαίνεις δεν έχει να κάνει μόνο με το εισόδημα αλλά με μια πληθώρα από άλλες παραμέτρους.
- Θα υπάρχουν πιθανότητες εξέλιξης αυτή την πενταετία;
- Οι 15 ώρες εργασίας θα είναι απολαυστικές και θα κάνω κάτι που μου αρέσει ή θα είναι βασανιστικές και σπάσιμο νεύρων;
- Θα έχω μπόνους;
- Θα δουλεύω και Σαββατοκύριακα;
- Και αν δεν είναι μια πενταετία;
Και εννοείται πως αν δεν έχεις τίποτα αυτή την στιγμή να σε συντηρεί, ακόμα και τα 1000 ευρώ από μόνα τους είναι ένας καλός λόγος να λιώσεις στην δουλειά.
Και συμφωνώ.
Όμως κατά πόσο θα αυξανόταν ρεαλιστικά η ποιότητα της ζωής σου;
Διότι η αύξηση του εισοδήματος δεν έχει να κάνει με το χρήμα.
Έχει να κάνει με την αύξηση των επιλογών που μπορούν να ικανοποιήσουν περισσότερες επιθυμίες.
Οι επιλογές όμως γίνονται με βάση την αξία που έχουμε φανταστεί πως θα έχουν αφού τις κάνουμε και αποκτήσουμε αυτό που επιθυμούμε.
Και αυτό μπερδεύει τα πράγματα γιατί ποτέ δεν έχεις όλα τα στοιχεία.
Θέλω να είμαι ικανοποιημένος αλλά…
Η κάθε επιλογή για να αισθανθεί ο καθένας μας περισσότερο ικανοποιημένος γίνεται για να παράγει περισσότερη ευτυχία.
Όμως κατά πόσο ισχύει αυτό;
Οι επιλογές που κάνουμε γίνονται για να αισθανθούμε καλύτερα και πιο ευτυχισμένοι βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα;
Μπορεί οι επιστήμονες να έχουν δίκιο πως όλα καταλήγουν στο αίσθημα του σκοπού και της απόλαυσης. Προσωπικά πιστεύω στο αίσθημα της ηδονής.
Ο Ηδονισμός υποστηρίζει πως αυτό που μετράει στο τέλος είναι η απόλαυση.
Αν τώρα βάλεις και το συναίσθημα του σκοπού τα πράγματα γίνονται ακόμα καλύτερα.
Και θα συμφωνήσω.
Απλά δεν μπορώ να βγάλω από το κεφάλι μου το τίμημα που χρειάζεται να πληρώσω για να έρθει η απόλαυση.
Γιατί καμία απόλαυση που συνδέεται με την βελτίωση της ζωής μου δεν ήρθε ενώ καθόμουν καναπέ.
Βασικά, μου αρέσει πολύ η άποψη που έχει ένας από τους πατέρες της Οικονομίας, ο Adam Smith:
Η μεγάλη πηγή μιζέριας της ανθρώπινης ζωής φαίνεται να ξεπροβάλει από την υπερεκτίμηση της διαφοράς ανάμεσα σε δύο καταστάσεις.
Η σύγκριση που κάνουμε ανάμεσα σε αυτό που φανταζόμαστε πως θα μπορούσαμε να έχουμε και σε αυτό που βλέπουμε πως έχουμε, παίζει περίεργα παιχνίδια με το μυαλό.
Και η σύγκριση δημιουργεί προσδοκίες και προσμονή.
Η προσμονή που έχουμε για τον τρόπο που θα μας κάνει να αισθανθούμε ένα μελλοντικό γεγονός καθοδηγεί σε μεγάλο βαθμό τις επιλογές μας.
Τι πιστεύεις πως θα σε κάνει να αισθανθείς περισσότερο ικανοποιημένος.
Για να φτάσω στο επίλογο.
Δεν ξέρω αν η ευτυχία τερματίζει. Δεν είμαι Φιλόσοφος ούτε θέλω αυτόν τον ρόλο.
Η εξέλιξη της ζωής σου σε οποιοδήποτε τομέα θα σε κάνει να αισθανθείς περισσότερο ικανοποιημένος αλλά όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις τόσο αυξάνονται και οι απαιτήσεις.
Προσωπικά πιστεύω πως το κυνήγι της ευτυχίας είναι απλά ένα κυνήγι με διαλείμματα απόλαυσης.
Μόνο που στο τέλος φροντίζεις να έχεις εξελιχθεί ως άνθρωπος από τις εμπειρίες που έχεις ζήσει και από τις δυσκολίες που αντιμετώπισες.
Απλά αυτή την εξέλιξη δεν μπορείς να την δεις ακόμη.
Ο τρόπος που το βλέπω είναι απλά πως η ζωή είναι ένα βιογραφικό που θα ήθελα, όταν το κοιτάζω μετά από χρόνια, να έδινα τα πάντα για να το ξαναγράψω.
Βλέπω την ευτυχία σαν ένα είδος δημιουργίας που χτίζεται.
Είναι ένα σύνολο από στιγμές που έρχονται με τα χρόνια και συσσωρεύονται και σου δίνουν μια πιο ξεκάθαρη εικόνα του ποιος είσαι και πόσο σημαντικά είναι αυτά που έχεις καταφέρει.
Δεν είναι έτοιμη εικόνα. Είναι συνεχώς υπό κατασκευή.
Όπως πάντα, περιμένω τα σχόλια σου εδώ.
Να είσαι καλά
