Συνεχίζοντας από το Γιατί να μην αγνοείται ο πόνος της πραγματικότητας – μέρος 1, θα εισάγουμε τον όρο “χάσμα” για να εξηγηθεί η συμπεριφορά του μαθητή στο ότι δεν ομολογεί στον εαυτό του την αποτυχία του με τη συγκεκριμένη γυναίκα, περνώντας έτσι στο μέρος 2 αυτού του άρθρου. Το χάσμα στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι ένας αμυντικός μηχανισμός της συνείδησης του μέσου άνδρα.
Τα χάσματα έχουν σκοπό να αποσπούν την προσοχή του μέσου άνδρα από κομμάτια της πραγματικότητας που τον κάνουν να πονά και να υποφέρει. Είμαι σίγουρος ότι και εσύ έχεις βιώσει αυτό το φαινόμενο σε διάφορους τομείς της προσωπικής σου αλλά και επαγγελματικής σου ζωής. Έχεις προσπαθήσει ποτέ να θυμηθείς κάτι ιδιαίτερα τραυματικό ως εμπειρία από την παιδική σου ηλικία, όπως θάνατος κάποιου κατοικιδιου ή επώδυνη πτώση από το ποδήλατο; Το γεγονός από μόνο του, μπορεί να υπάρχει στη μνήμη σου ακόμη, ωστόσο λεπτομέρειες δεν υπάρχουν στο μυαλό σου, εκτός και αν πιέσεις τον εαυτό σου για να τις ανακαλέσεις.
Αυτός λοιπόν είναι ένας από τους ψυχικούς αμυντικούς μηχανισμούς που χρησιμοποιείς ασυνείδητα για να προστατεύσεις τον εαυτό σου. Με αυτό τον τρόπο το μυαλό σου σε βοηθά να αντιμετωπίζεις τις απειλές και τους κινδύνους. Είναι ένα απαραίτητο κομμάτι του εαυτού σου σε αρκετές περιπτώσεις. Όταν όμως αληθινά προβλήματα εμφανίζονται, είναι η στιγμή να αρχίσεις να επιλέγεις να μην εθελοτυφλείς και να μην παραβλέπεις αυτούς τους κινδύνους και τις απειλές, αλλά να δώσεις σημασία και να αναλάβεις δράση. Το πιο πιθανό, άλλωστε, είναι να δημιουργείς τα προσωπικά σου χάσματα από συνήθεια, ακόμα και σε περιπτώσεις εύκολα αντιμετωπίσιμες. Είναι πιο εύκολο, επίσης, να αγνοήσεις την απόρριψη και τα λάθη που έκανες σε μία γνωριμία από το να αντιμετωπίσεις τα λάθη σου και να τα διορθώσεις. Οι άντρες το κάνουμε αυτό συνέχεια. Μερικές φορές είναι θέμα εγωισμού και περηφάνιας, και είναι ο χειρότερος τρόπος να διαχειριστείς την περηφάνια σου και τον εγωισμό σου.
- Παράδειγμα:
Αυτός: Θέλεις να έρθεις στο σπίτι μου;
Αυτή: Όχι, δε νομίζω να θέλω να έρθω.
Τι νομίζει ο άνδρας ότι συμβαίνει;
“Τι ζόρι τραβάει αυτή τώρα; Καμιά λεσβία θα είναι ή ανοργασμική.” Όχι, φίλε μου. Ούτε λεσβία είναι ούτε ανοργασμική. Απλά θέλεις να μεταφέρεις την ευθύνη μακριά σου επειδή η έλλειψη ενδιαφέροντος από μεριάς της λαμβάνεται από σένα ως απειλή για την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου. Δεν είναι ότι δε θέλει εσένα, λοιπόν, είναι ότι δε θέλει κανέναν άνδρα. Είναι ευκολότερο αυτό να το δεχτείς από το να δεχτείς ότι δεν την φλέρταρες καλά και τώρα δεν ενδιαφέρεται ερωτικά για σένα. Είναι πάντα ευκολότερο για το μυαλό σου να μπλοκάρει το ενδεχόμενο “απόρριψη”.
Τι πρέπει να αναρωτηθείς;
Αυτό που πρέπει να αναρωτηθείς, είναι η πιο σημαντική ερώτηση που πρέπει να κάνεις κάθε φορά στον εαυτό σου, για να γίνεις καλύτερος με τις γυναίκες: “Τι δεν έκανα καλά στην αρχή και για αυτό δεν ανταποκρίνεται ερωτικά η συγκεκριμένη;”
Είναι φυσιολογικό όμως να σου έρθει και άλλη μίια ερώτηση στο μυαλό, που θα σε μπερδέψει: “Αν το χάσμα μπλοκάρει πράγματα και δεν τα βλέπω, πώς μπορώ να γνωρίζω ότι δεν αγνοώ κάτι αρνητικό αυτή τη στιγμή; Αν ο εγκέφαλός μου μου κρύβει πράγματα, πώς μπορώ πραγματικά να ξέρω ποτέ τι συμβαίνει;” Η απάντηση έγκειται στη θέλησή σου να δεις τι βιώνεις όταν δεν επιτυγχάνεις με τις γυναίκες. Αν δεχθείς απόρριψη όταν ζητάς το τηλέφωνό της, πώς νιώθεις;
Τι νιώθεις όταν σε απορρίπτει μία γυναίκα;
- Νιώθεις ανασφάλεια;
- Νιώθεις απειλή;
- Νιώθεις τσαντισμένος;
- Νιώθεις απογοήτευση;
- Νιώθεις λυπημένος;
Και μετά έρχεται η πιο σημαντική ερώτηση:
- ΓΙΑΤΙ νιώθεις έτσι;
Οι περισσότεροι άνδρες δεν έχουν το θάρρος να αντιμετωπίσουν τον εαυτό τους και επιλέγουν να ρίξουν το φταίξιμο στη γυναίκα. Όλη τους τη ζωή θα παραπονιούνται ότι οι γυναίκες είναι περίεργες και κομπλεξικές, ηλίθιες, λεσβίες, δεν ξέρουν τι θέλουν, τους μπερδεύουν επίτηδες, αγνοώντας την πραγματικότητα, η οποία πάντα είναι η ίδια: (οι άνδρες αυτοί) δεν έχουν μάθει να επικοινωνούν σωστά με το άλλο φύλο. Θα παραιτηθούν από την προσπάθεια γιατί φοβούνται να προσπαθήσουν και φοβούνται την αποτυχία. Για να φτάσουμε όμως και στο επόμενο σημαντικό ερώτημα που προφανώς να αναρωτιέσαι:
- Κατάλαβα πώς δεν πρέπει να σκέφτομαι. Πώς όμως πρέπει να σκέφτομαι;
Για τον μέσο άνδρα, ο φόβος του είναι ότι η γνώμη μίας γυναίκας για αυτόν είναι και η αλήθεια. Φοβάται ότι το να τον βρει μία γυναίκα απωθητικό, σημαίνει ότι μπορεί και να είναι απωθητικός. Δεν υπάρχει γυναίκα στον πλανήτη, όμως, που να μπορεί να σε κρίνει για το ποιος είσαι πραγματικά. Κρίνει την προσέγγισή σου, όχι εσένα τον ίδιο. Για να το θέσω ακόμα πιο σωστά:
- Δεν υπάρχει γυναίκα ή άνθρωπος που να μπορεί να αλλάξει με τη γνώμη του την αξία που έχω ως αρσενικό
Αν μπορέσεις να το εμπεδώσεις αυτό, να το χωνέψεις και να το πιστεύεις όποτε μιλάς με μία γυναίκα, τότε θα σταματήσεις να αποφεύγεις την αλήθεια. Μη φοβάσαι την αλήθεια. Η αλήθεια έχει δόντια. Αν την αγνοήσεις για πολύ καιρό, θα αρχίσει να σε “δαγκώνει”. Αντιμετώπισέ την και διόρθωσε την προσέγγισή σου.
