Τι θα συνέβαινε αν αποφάσιζες να είσαι χαρούμενος στο παρόν τη συγκεκριμένη στιγμή που διαβάζεις αυτό το άρθρο;
Φαντάσου λοιπόν πως για τα επόμενα δευτερόλεπτα ο χρόνος απλά παγώνει. Το επόμενο meeting δεν υπάρχει και οι υποχρεώσεις εξατμίζονται ως δια μαγείας.
Περίεργο ε;
Δυστυχώς, τα λάθη που παρελθόντος και η πιθανότητα ενός δυσοίωνου μέλλοντος παίζουν σαν χαλασμένη κασέτα διαρκώς στο μυαλό μας.
Το σώμα μας είναι στο παρόν αλλά το μυαλό μας απουσιάζει σε χρονικές σκουληκότρυπες υποσυνείδητων επιλογών.
Σε περίπτωση που δεν διαβάζεις το άρθρο μου από κάποιο εξωτικό νησί με το σώμα σου να ξεκουράζεται σε μια αιώρα ανάμεσα σε δύο φοίνικες (η δική μου εκδοχή ενός επίγειου Παραδείσου), οι πιθανότητες είναι να μην αισθάνεσαι τόσο χαρούμενος όσο θα ήθελες.
Μην παρεξηγήσεις. Όμως γνωρίζεις πολύ καλά πως η καθημερινότητα δεν σου παρουσιάζει μόνο το σημερινό μενού αλλά σου πετάει διαρκώς μπροστά σου και τον προγραμματισμό των επόμενων ημερών.
Ατελείωτα σενάρια από διαφορετικές εκδοχές από ένα μέλλον που ούτε καν έχει πλησιάσει και εμένα στην μέση να σου φωνάζω πως ο φόβος δεν είναι γεγονός. Είναι φαντασία…
Εκτός αυτού, υπάρχει ένα τεράστιο συγκριτικό κενό ανάμεσα στο «όχι και άσχημα» και στο «αισθάνομαι απίστευτα».
Τι μου γράφεις τώρα θα αναρωτηθείς και θα συμφωνήσω προκαταβολικά.
Έτσι και αλλιώς, είμαστε αληθινοί άνθρωποι με αληθινά προβλήματα και χωρίς αστεία ή υπερβολές, δεν μπορούμε έτσι απλά να τα διαγράψουμε από το μυαλό μας.
Υπάρχουν στιγμές όπου η προσδοκία της επιτυχίας μας πρεσάρει και οι αποτυχίες του παρελθόντος μας στοιχειώνουν.
Όμως δεν χρειάζεται να είναι ακριβώς έτσι…
Πως Είσαι – Αλήθεια;
Όταν οι άνθρωποι μας ρωτούν πως είμαστε, η αντίδραση είναι ένα αυτόματο «καλά». Στην καλύτερη να τους πούμε ένα «αρκετά καλά» και μέχρι εκεί. Και παίρνω σαν παράδειγμα και τον εαυτό μου.
Όμως πως πραγματικά αισθάνεσαι αυτή την στιγμή;
Οι δραστηριότητες της ημέρας έχουν την τρομερή ικανότητα να μας αποσπούν την προσοχή από βασικά επίπεδα επίγνωσης. Ξεχνάμε να κάνουμε ένα απλό reality check και να σκάψουμε προσπαθώντας να κατανοήσουμε πως αισθανόμαστε.
Το να καταφέρεις να μείνεις έστω και για ένα λεπτό στο παρόν χρειάζεται πολύ εξάσκηση.
Επιπροσθέτως, είναι μια διαδικασία που μας φέρνει ενώπιον μιας περίεργης αλήθειας. Αν τα συναισθήματα που βιώνουμε δεν μας αρέσουν θα χρειαστεί να απαντήσουμε σε μια κυριολεκτικά δύσκολη ερώτηση:
Αν δεν μας αρέσει ο τρόπος που αισθανόμαστε τι μπορούμε να κάνουμε για να αισθανθούμε διαφορετικά και κατά πόσο αυτή η απόφαση βρίσκεται κάτω από το έλεγχο μας.
Η ικανότητα να μένεις στο παρόν έστω και για λίγα λεπτά έχει φοβερά οφέλη για τον εγκέφαλο σου.
Έρευνες στο Yale University δείχνουν πως όταν είσαι στο παρόν, μειώνεται η δραστηριότητα στο τμήμα του εγκεφάλου που ονομάζεται DMN(default mode network) και ενεργοποιείται όταν δεν σκεφτόμαστε κάτι συγκεκριμένο.
Σε αυτές τις στιγμές είμαστε περισσότερο ευάλωτοι στο να επεξεργαζόμαστε σκέψεις παρελθόντος και μέλλοντος και το συγκεκριμένο τμήμα σχετίζεται με το αίσθημα της ανησυχίας.
Το μυαλό είναι προγραμματισμένο να τρέχει σε μελλοντικά σενάρια και τις περισσότερες φορές δεν είναι και τα καλύτερα.
Όμως ξεχνάμε πως το παρόν δεν έχει απαιτήσεις μέχρι την στιγμή που θα τις εισάγουμε εμείς. Έχουμε τοποθετήσει κριτήρια απόδοσης στο οτιδήποτε και δεν βγάζω τον εαυτό μου έξω από τον χορό.
Όχι μόνο πρέπει να κάνουμε συγκεκριμένα πράγματα αλλά πρέπει να τα κάνουμε και με συγκεκριμένο τρόπο. Το παραπάνω και ένα βουνό ακόμα από απρόβλεπτες καταστάσεις που απαιτούν διαχείριση, μας στερεί την απόλαυση από το παρόν.
Υπάρχουν αρκετές φορές μέσα στην ημέρα που οι δραστηριότητες κυριολεκτικά με καταπίνουν. Κάποια πράγματα δεν μπορείς απλά να τα διαγράψεις και να πεις δεν τα κάνω. Δεν γίνεται και είναι μη ρεαλιστικό.
Όμως αυτό που κάνω σε τέτοιες στιγμές είναι να βάζω στον εαυτό μου μια μικρή πρόκληση:
Τον ρωτάω πως θα μπορούσα να απολαύσω την στιγμή ανεξάρτητα του τι κάνω.
Και μιλάω ειλικρινά όταν γράφω πως αυτό είναι απίστευτα δύσκολο.
Και πώς να μην είναι; Υπάρχουν δραστηριότητες που απλά είναι βαρετές ή να το θέσω σε πιο γήινο πλαίσιο, τις σιχαινόμαστε.
Όμως η ικανότητα να μένεις στο παρόν φαίνεται να είναι περισσότερο επιτακτική από ποτέ σε μια ζωή όπου οι αποσπάσεις και τα πρέπει συνεχίζουν να αυξάνονται.
Όμως η μικρή αλλά δύσκολη απόφαση να απολαύσουμε περισσότερο το παρόν ίσως μας σπρώξει να εκτιμήσουμε τα λεπτά που περνούν και που σίγουρα δεν θα ξανάρθουν.
Αυτοεπίγνωση Vs Αυτοβοήθεια
Η σχέση που έχω με τον χρόνο είναι κάπως ειρωνική. Τουλάχιστον αυτή είναι η υποκειμενική μου αντίληψη.
Όταν βρίσκεσαι σε φάση ανάπτυξης, είτε αυτή είναι επαγγελματική είτε προσωπική, η αντίληψη που έχεις για τον χρόνο είναι διπολική.
Από την μια όλα κυλούν εκπληκτικά γρήγορα και από την άλλη όλα κυλούν εκνευριστικά αργά. Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο όμως όταν έχω το πόδι μου πατημένο στο γκάζι είναι η ποιοτική σχέση που έχω με το παρόν.
Οι αποτυχίες και επιτυχίες του παρελθόντος περνούν τόσο γρήγορα και πηγαίνουν στην επόμενη πίστα και δεν μου δίνεται (ή δεν δίνω) ο χρόνος να αξιολογήσω τον τρόπο που εξελίχθηκα στο πέρασμα μου μέσα από το τούνελ της εξέλιξης.
Τι μαθήματα πήρα, τι συνέβη πραγματικά και εντέλει πόσο πιο σοφός έγινα, αν έγινα.
Είναι σαν να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου και να μην ξέρω πως αισθάνεται με όσα εξελίσσονται μπροστά του. Περίεργο…
Όμως η αυτοεπίγνωση δεν είναι απλά μια λέξη. Είναι η εποικοδομητική εργασία που κάνεις με τον εαυτό σου στο παρόν ώστε να συλλέξεις αμέτρητες πληροφορίες από γεγονότα, περιπέτειες και καταστάσεις και να αποφασίσεις που θα εστιάσεις στην συνέχεια.
Η ικανότητα να ζούμε στο παρόν δεν συνδέεται με την αυτό που λέμε YOLO. Αντιθέτως μάλιστα. Περιλαμβάνει προγραμματισμό, πλάνα και όραμα.
Μια μελέτη που έγινε από την ομάδα της Sara Lazar στο Πανεπιστήμιο του Harvard, δείχνει πως όταν εξασκούμαστε να μένουμε στο παρόν, χαλαρώνει η αμυγδαλή. Τμήμα του εγκεφάλου που σχετίζεται με τον φόβο, το στρες και το άγχος.
Όμως όλα αυτά πρέπει να οδηγήσουν κάπου, έτσι δεν είναι;
Αν είναι να βάζεις το εαυτό σου συνεχώς σε νέες προκλήσεις θα χρειαστεί να μάθεις κάτι αυτό. Και αυτό το κάτι είναι η σχέση που έχεις με το παρόν.
Αν κυνηγάς διαρκώς την επόμενη στιγμή, η απόλαυση δεν θα έρθει ποτέ. Τσάμπα το κυνήγι λοιπόν.
Εκτός και αν αποσπούμε τον εαυτό μας συνεχώς με καθημερινές δραστηριότητες μόνο και μόνο για να αποφύγουμε να δώσουμε απάντηση σε μια κρίσιμη ερώτηση:
«Κατά πόσο απολαμβάνω την ζωή μου;»
Όχι, δεν θα απολαμβάνεις το κάθε λεπτό. Όταν όμως το λεπτό γίνεται 24ωρο και αυτό μετατρέπεται σε χρόνια, χρειάζεται μια αξιολόγηση.
Βήμα προς Βήμα
Δεν είναι εύκολο να μένεις συγκεντρωμένος στο παρόν. Αυτό στο υπογράφω σε λευκή κόλλα.
Όμως αυτό που μπορώ να σου εγγυηθώ είναι πως ακόμα και αυτά τα ελάχιστα δευτερόλεπτα όπου το μυαλό σου μένει στο παρόν χωρίς να σκέφτεται παρελθόν και μέλλον, είναι οι στιγμές που θα βρεις περισσότερη αποδοχή και γαλήνη από τον ίδιο σου τον εαυτό.
Σε μια κοινωνία που τρέχουμε να γλυτώσουμε λες και πρέπει να σωθούμε από το Skynet, μια και μόνο στιγμή ηρεμίας και άνεσης μπορεί να κάνει την διαφορά.
Η ευτυχία σε μικρές δόσεις μπορεί να είναι περισσότερο ανακουφιστική από ότι φανταζόμαστε και το παρόν, ο χρόνος που αξίζει τελικά να επενδύσουμε την προσοχή μας.
Πως σου φαίνεται;
Αν χρειάζεται να συνολική αλλαγή στον τρόπο που σκέφτεσαι και φλερτάρεις, μην ξεχάσεις να κοιτάξεις εδώ.
Όπως πάντα, περιμένω τα σχόλια σου εδώ.
Τα επόμενα καλύτερα άρθρα που μπορείς να διαβάσεις:
- Μεγαλώνεις η Ωριμάζεις; 9 Πράγματα που Έμαθα από τον Σοφότερο Δάσκαλο
- Τα Μυστικά Συστατικά μιας Εμπειρίας: Η Δύναμη να λες Ναι και η Σημασία του Όχι
Να είσαι καλά
