Όχι, αυτό δεν είναι ένα άρθρο για τον δημοφιλή κατάσκοπο. Απλά κάποιες σκέψεις και μια ιστορία από πέρσι.
Καμιά φορά σκέφτομαι πως θα ήταν η ζωή μου αν δεν είχα αποφασίσει συστηματικά να κυνηγήσω την αυτοβελτίωση, τουλάχιστον με τον τρόπο που την ευαγγελιζόμαστε εδώ στο Men Of Style.
Πώς θα ήταν τα πράγματα; Όχι μόνο στην ερωτική μου ζωή, αλλά και στα λοιπά προσωπικά μου και επαγγελματικά μου. Ποιες πόρτες δεν θα είχαν ανοίξει ποτέ και πόσες εμπειρίες θα έμεναν μόνο στο πίσω μέρος του μυαλού μου ως επιθυμίες και φαντασιώσεις;
Πόσες φορές θα ευχόμουν να ήμουν ένας James Bond όταν απλά χρειαζόμουν να είμαι η καλύτερη έκδοση του εαυτού μου;
Καλοκαίρι του 15, σε ένα τεράστιο κτήμα στα πέριξ της Αττικής, καλεσμένος στο γάμο ενός φίλου από τα φοιτητικά μου χρόνια.
Συνοδευόμουν από μια από τις πιο ωραίες γυναίκες που είχα την τιμή να έχω δίπλα μου ως τώρα, είχαμε αρχίσει να γινόμαστε πιο γνωστοί σαν Men Of Style με κάποιες εμφανίσεις στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, είχαμε κάνει το Event στο θέατρο Ελυζέ με επιτυχία και όλα ήταν και φαίνονταν καλά στη ζωή μου.
Στο γλέντι του γάμου, σε ένα τεράστιο τραπέζι όλη η παλιά παρέα μαζί, να ευχόμαστε στο νιόπαντρο ζευγάρι και παράλληλα να θυμόμαστε παλιές στιγμές.
Είναι καταστάσεις σαν και αυτές που πιάνει τους ανθρώπους μια νοσταλγία. Τους άλλους όμως. Όχι εμένα. Αν έλεγα ότι είχα περάσει άσχημα φοιτητικά χρόνια θα ήμουν εντελώς άδικος αλλά τα χρόνια που διανύω τώρα, δεν συγκρίνονται με τίποτα.
[su_note note_color=”#2c2222″ text_color=”#ffffff” radius=”14″]Για κάποιους όμως, η ωριμότητα της ηλικίας (το μετά τα 30 δηλαδή) συνοδεύεται με κάποιου είδους υποχρεώσεις που σε εμποδίσουν να ζεις την ζωή σου ή με απογοήτευση για τα χαμένα 20s που πέρασαν και πάνε. Οπότε νοσταλγικά συζητούν και αναπολούν παλιές καλές εποχές, αυτές που αν το καλοσκεφθούν, όταν τις ζούσαν, ευχόντουσαν κρυφά και φανερά να είναι στα 30 τους, με τα αμάξια τους, τα σπίτια τους, τη δουλειά τους κτλ . [/su_note]
Στη μέση της νύχτας και αφού κάποια ποσότητα αλκοόλ ρέει στο αίμα των καλεσμένων, ένας από την παρέα – ας τον πούμε Χάρη – με τραβάει παράμερα για να κάνει ένα τσιγάρο χωρίς την ενοχλητική πλέον για τα γούστα μας παραδοσιακή μουσική των γλεντιών γάμου.
Θα προσπαθήσω να αποτυπώσω το ότι μου είπε, με τα λόγια που χρησιμοποίησε γιατί πιστεύω έχει αξία να το διαβάσεις όσο πιο κοντά στο όπως το έζησα εγώ.
Σε ζηλεύω ρε Σπύρο – με τη καλή έννοια μη το παρεξηγήσεις. Ζεις τη ζωή που θες, κάνεις αυτό που θες, βλέπω τα ταξίδια σου στο facebook, έχεις μια κορμάρα δίπλα σου, χτίζεις την εταιρεία σου, έλα ρε φίλε πως το κάνεις;»
Εντάξει ρε συ, δεν είναι ότι βλέπεις μόνο– φαντάσου σήμερα είναι η πρώτη φορά που βγαίνω για διασκέδαση εδώ και 1 μήνα. Υπάρχει πολύ δουλειά από πίσω που δεν μπορείς να την ξέρεις.
Καλά το αντάλλαζα τώρα φίλε. Εγώ Δευτέρα ξυπνάω για να πάω να γράφω κώδικα για την εφαρμογή ενός βλάκα που ούτε καν ξέρει τι θέλει και για 700 ευρώ.
Όλα έχουν ένα τίμημα αδερφέ μου. Αν το πληρώσεις, όπως το πλήρωσα εγώ, σε 1-2 χρόνια έχεις τα φόντα να είσαι σε αυτή τη φάση που τώρα λες ότι ζηλεύεις ή και καλύτερα. Είσαι διατεθειμένος να το κάνεις;
Δηλαδή;
Ρε φίλε, είναι απλό. Δούλευε στο αφεντικό που δεν γουστάρεις το πρωί μέχρι να μεγαλώσει η δικιά σου μπιζνα που προσωρινά θα τρέχεις το απόγευμα, το απόγευμα τρέχε την δικιά σου μπίζνα, φρόντισε τον εαυτό σου και το βράδυ βγαίνε στο δρόμο και γνώριζε ωραίες γυναίκες. Το τίμημα είναι ότι ξεχνάς καφεδάκια με την παρέα – είναι πολυτέλεια αυτό – ξεχνάς μεσημεριανό ύπνο, ξεχνάς 12ωρα αραλίκια, ξεχνάς Σαββατοκύριακα ήρεμα που δεν έχεις με κάτι να αγχωθείς παρά το ότι έρχεται μια Δευτέρα που σε κάνει να μισείς τη ζωή σου.
Κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία για να γίνεις σε κάτι έστω και λίγο καλύτερος.
Αν δεχθείς το deal απλά έχει πόνο που δεν έχεις συνηθίσει ως τώρα. Αν δεν το δεχθείς, απλά ξέρεις ότι δεν έχεις δικαιολογία και δεν έχεις τίποτα να γκρινιάζεις παρά μόνο για τον εαυτό σου που δεν έκανε τίποτα. Μπορώ να σε βοηθήσω.
Γελάει, μου προτάσσει το χέρι για χειραψία. Σφίγγουμε τα χέρια. “Deal” μου λέει.
Θα ήθελα πάρα πολύ σε αυτό το σημείο να σου μιλήσω για άλλο ένα success story. Για άλλον έναν άνθρωπο που πλήρωσε το τίμημα και έγινε η καλύτερη έκδοση του εαυτού του.
Δυστυχώς, την επόμενη μέρα, το Deal έγινε βολτούλα στη Γλυφάδα με μια τύπισσα που τον έγραφε χρόνια και του δίνει που και που την χαρά να πιούνε κάνα καφέ aka friendzone όσο δεν πάει, αντίστοιχες φωτογραφίες στο facebook κοροϊδεύοντας τον εαυτό του για την καλή ζωή που ΔΕΝ περνάει και χαζομάρες σχόλια στα social media που δείχνουν πόσο πολύ θέλει να δείξει κάτι άλλο.
[su_box title=”Εν τέλει;” title_color=”#f42121″ radius=”4″]Ακόμα δουλεύει στο αφεντικό που μισεί και ακόμα ανταλλάζει μηνύματα με την τύπισσα που δεν μπορεί να κρατήσει δίπλα του για πάνω από 2 ώρες. [/su_box]
Αυτός είναι ο Χάρης. Μη γίνεις σαν τον Χάρη. Αν είναι να γίνεις κάτι, γίνε ένας δικός σου James Bond.
Όπως σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση, μπορούμε να βοηθήσουμε.
Δες εδώ για περισσότερα. 
Μέχρι την επόμενη φορά.
