Μήπως Ο Πόνος Σε Βοηθά;

Κάποτε ένας γιατρός είχε αναφέρει πως δεν υπάρχει πονόμετρο. Αυτό που εννοούσε ήταν ο πόνος δεν αντιληπτός με τον ίδιο τρόπο από όλους τους ανθρώπους.

Για κάποιους ο πόνος είναι περισσότερο υποφερτός ενώ κάποιοι μπορεί να αντέχουν περισσότερο πόνο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.

Από την άλλη, κανένας μας υποθέτω δεν θέλει ο πόνος να είναι ένας μόνιμος συνοδοιπόρος στην ζωή του.

Η αλήθεια όμως είναι πως ο πόνος, είναι έχει δημιουργηθεί από σοβαρές καταστάσεις είτε από άλλες, πιο «ελαφριές» βρίσκεται παντού στην καθημερινότητα μας.

Και παρόλο που προσπαθούμε να κάνουμε να τον αποφύγουμε, έχει μεγάλη ευθύνη στον τρόπο που αποφασίζουμε να τον χρησιμοποιήσουμε.

Ο Πόνος Είναι Μια Πύλη

Δεν αντιδρούν όλοι το ίδιο όταν τους χτυπά ο πόνος και σίγουρα δεν εμπεριέχουν όλες οι καταστάσεις την ίδια δομή από πόνο.

Κάποιες μπορεί να είναι μια ένταση με ένα συγγενικό πρόσωπο, μια αποτυχία που μας στοίχησε, μια χαμένη ευκαιρία που μας προκαλεί ενοχές, η έκθεση σε άβολες καταστάσεις ή απλά να χρειάζεται να ξυπνήσουμε πιο νωρίς από ότι έχουμε συνηθίσει.

Υπάρχουν και πολύ πιο σοβαρές καταστάσεις όπως να απολυθείς μετά από πολλά χρόνια από την δουλειά σου, ένας χωρισμός με έναν άνθρωπο που ήταν για χρόνια το στήριγμα ή ακόμα χειρότερα να χάσουμε ένα συγγενικό πρόσωπο.

Υπολογίζεται πως ο μέσος άνθρωπος έχει βιώσει περίπου 5-6 τραυματικά γεγονότα και στιγμές στην ζωή του και πως το 90% των ανθρώπων που έχουν βιώσει τουλάχιστον μια τραυματική εμπειρία, την ξεπέρασαν και αναπτύχθηκαν.

Σίγουρα ο πόνος ή ένα τραυματικό γεγονός οποιασδήποτε κλίμακας είναι κάτι δυσάρεστο.

Λογικό κα κατανοητό.

Όμως ο πόνος έχει την ικανότητα να μας σπρώχνει βίαια σε στιγμιαίες συνειδητοποιήσεις για τον εαυτό μας, τις προτεραιότητες μας αλλά και τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους που είναι δίπλα μας.

Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο όμως κάποιες φορές μπορεί να είναι λυτρωτικό.

Κάποιες Φορές Ο Πόνος Δεν Είναι Το Τέλος Αλλά Το Ξεκίνημα, Γι’ Αυτό Λέμε Ότι Ο Πόνος Σε Βοηθά

Ο πόνος δεν απλά κάτι που έχει την ικανότητα να μας αλλάζει, τουλάχιστον κάποιες φορές.

Ο πόνος μπορεί και μας κάνει δυνατότερους γα να ανταπεξέλθουμε σε μελλοντικές δυσκολίες και προκλήσεις.

Γιατί η ζωή είναι πολύ ωραία όμως αυτό δεν σημαίνει πως θα μας έχει τα πάντα στρωμένα με ροδοπέταλα.

Είναι λες και η ζωή, κάποια στιγμή αποφασίζει να μας βάλει κάποιους γρίφους, που για να καταλάβουμε το βαθύτερο νόημα τους, θα χρειαστεί να αντέξουμε τον πόνο που μας προκαλούν.

Ωστόσο, αυτό που μετράει πιο πολύ δεν είναι τόσο η αντοχή που θα δείξουμε όταν ο πόνος μας κάνει αισθητή την παρουσία του.

Αλλά το τι θα κάνουμε μετά.

Δεν είναι η επιβίωση από τον πόνο που κάνει τόσο την διαφορά, όσο η δουλειά που πρέπει να ρίξουμε μετά που μας ατσαλώνει.

Φαντάσου πως ο πόνος είναι κάτι σαν σεισμός.

Ένας δυνατός σεισμός που συγκλονίζει τα θεμέλια μια πόλης και έπειτα η πόλη θα χρειαστεί να αξιολογήσει εκ νέου τον τρόπο που θα δημιουργήσει ισχυρότερα θεμέλια.

Γιατί πολύ απλά αν δεν το κάνει, όλα θα διαλυθούν στον επόμενο σεισμό. Πόσο μάλλον αν είναι και δυνατότερος από τον πρώτο.

Βέβαια, το περίεργο παιχνίδι που μας παίζει ο πόνος είναι διπλό.

Ο πόνος εμφανίζεται με πολλούς τρόπους και ένας από αυτούς είναι ο χωρισμός.

Από την μια τον αποφεύγουμε, όσον αφορά τις επιλογές μας να μείνουμε στην ασφάλεια και στο βολικό και όχι για τυχαίες καταστάσεις που μας συμβαίνουν και το δεύτερο είναι πως όταν τον νιώθουμε, θέλουμε να κάνουμε τα πάντα για να τον ξεφορτωθούμε.

Έτσι πάει με τον πόνο.

Κανείς δεν τον θέλει όμως είναι μέχρι ένα βαθμό απαραίτητος για ανάπτυξη.

Συνήθως ο πόνος, ειδικά στο κομμάτι της προσωπικής εξέλιξης, αφορά το άγνωστο.

Δεν μας αρέσει το άγνωστο και ο πόνος θα κρύβεται πάντα μέσα του.

Όταν δεν έχουμε εξασφαλισμένο ένα σενάριο, το μυαλό κουνιέται περίεργα και παίζει τα δικά του παιχνίδια – κυρίως με τις ανασφάλειες και τις προσωπικές μας αμφιβολίες.

Διότι εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι.

Στην σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας κα αυτό ακριβώς είναι που καταφέρνει τόσο καλά ο πόνος.

Μας φέρνει αντιμέτωπους με φόβους, ανασφάλειες και προσωπικές αμφιβολίες και μας πιέζει να κάνουμε ένα ξεσκαρτάρισμα που κάτω από φυσιολογικές συνθήκες δεν θα κάναμε από την βολή του καναπέ μας.

Από τη βολή του καναπέ μας δεν θα πετύχουμε και τίποτα στο φλερτ, αν δεν μάθουμε να κινούμαστε αποφασιστικά. Τσέκαρε το σχετικό βίντεο του Χρήστου.

Κανένας δεν θέλει τον πόνο στην ζωή του και είναι απόλυτα φυσιολογικό. Αλλά ο πόνος μπορεί και αν σε βοηθά.

Η καθημερινότητα κα γενικότερα η ζωή μας έχουν διδάξει πως κάποια πράγματα χωρίς πόνο δεν επιτυγχάνονται και κάποιες συνθήκες χωρίς πόνο δεν κερδίζονται.

Γιατί ο πόνος μας κάνει να αμφισβητούμε την αξία μας. Ταυτόχρονα όμως, μας δίνει την ευκαιρία να την κερδίσουμε.

Εκτός από τον πόνο, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι που θα σε βοηθήσουν να βελτιώθείς. Ξεκίνα από εδώ.

Καλή συνέχεια