Τα Λάθη Μας … Ας Τα Παραδεχτούμε Επιτέλους …

Εντάξει, όλοι κάνουμε λάθη, αυτό το ξέρει ο καθένας. Από την άλλη, όταν κάνεις λάθη, που και αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά, δεν είναι και ότι καλύτερο.

Και στο λέει ένας άνθρωπος που με βάση την άποψη των άλλων, είναι εγωιστής! (δικά τους λόγια, όχι δικά μου).

Δεν εννοώ να κινείται η σκιά σου και να ζητάς συγγνώμη. Καμία σχέση.

Βασικά, αυτό που ήθελα να γράψω εξ’ αρχής ήταν ένα άρθρο για το πόσο δύσκολο είναι να παραδεχτούμε τα λάθη μας στον ίδιο μας τον εαυτό και κατά πόσο εύκολο είναι να εξελιχθούμε μέσα από αυτό.

Αλλά την μια μου ήρθε η λέξη υπευθυνότητα, την άλλη η φαγούρα που είχα να το ψάξω λίγο παραπάνω και οδηγήθηκα να προσπαθώ να προσεγγίσω το θέμα λίγο πιο σφαιρικά.

Η τουλάχιστον έτσι πιστεύω ακόμα και αν κάνω λάθος που δεν πρόκειται να παραδεχτώ!

Ας προχωρήσουμε λοιπόν. Αλλά πριν από αυτό ας δούμε κάποια λάθη στο φλερτ.

Λάθη Και Αδυναμίες: Μεγάλο Κεφάλαιο

Εντάξει, να φανταστώ πως δεν είναι ούτε μια ούτε δύο οι φορές που κάποιος έκανε ένα προφανές λάθος κα σε έκανε ηφαίστειο επειδή δεν το παραδεχόταν με τίποτα.

Υπάρχει βέβαια και η άλλη όψη, όπου έκανες εσύ κάποια λάθη και δεν μπορούσες να τα παραδεχτείς. Δεν σου έβγαινε ρε παιδί μου.

Για να λέμε και την αλήθεια, συμβαίνει και δεν είναι κάτι τραγικό.

Από μικροπράγματα μέχρι πιο σοβαρά ζητήματα, η αλήθεια και η παραδοχή της, παίζουν ένα περίεργο παιχνίδι με το μυαλό μας που πολλές φορές το χάνουμε μέσα στον χορό που στήνεται από αντικρουόμενες απόψεις.

Υπάρχει και η σχέση που έχουμε με το δίκιο και το άδικο και κατά πόσο ο εγωισμός στέκεται σαν θηλιά στον λαιμό και δεν μας αφήνει να δούμε το προφανές.

Δες εδώ το βίντεο με κάποια λάθη που πιθανόν θα μπορούσες να αποφύγεις.

Όταν κάνουμε λάθη όμως, συμβαίνει το έξης απλό.

Πρώτον, δεν θέλαμε να τα κάνουμε. Είπαμε, απλό.

Το δεύτερο είναι πως αισθανόμαστε άβολα γιατί μπορεί να δημιουργήσαμε κάποιο πρόβλημα ενώ δεν το θέλαμε ή να φέραμε σε δύσκολη θέση κάποιον άλλο.

Με τα δύο παραπάνω να αθροίζονται, όταν συμβαίνουν λάθη, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο νιώθουμε ένα είδος αδυναμίας. Μια μορφή έκθεσης όπου η αντίληψη μας τοποθετεί σε θέση μειονεκτική ή τουλάχιστον μια θέση όπου δεν θα θέλαμε να βρισκόμασταν.

Και εκείνη ακριβώς την στιγμή προσπαθούμε να επιλέξουμε έχοντας την Δαμόκλειο Σπάθη πάνω από το κεφάλι μας.

Ή Θα Παραδεχτούμε Πως Κάναμε Λάθος Ή Όχι.

Ή αυτό που συμβαίνει πιο συχνά για να είμαστε και ειλικρινείς, θα προσπαθήσουμε να μειώσουμε την αξία του λάθους προσπαθώντας να το κάνουμε να γλιστρήσει όσο πιο ομαλά γίνεται από πάνω μας.

Όμως το ζήτημα μπορεί πολύ εύκολα να ταξιδέψει ένα επίπεδο βαθύτερα…

Τα Λάθη Μας Ανήκουν Σε Εμάς

Σίγουρα απλά λάθη δεν σημαίνουν και κάτι και αν δεν τα παραδεχτούμε τουλάχιστον σε πρώτο χρόνο, δεν χάθηκε ο κόσμος.

Όμως πιο σοβαρά λάθη έχουν επιπτώσεις και κυρίως δεν έχει να κάνει σε πρώτο βαθμό με κάποιο είδος εξιλέωσης προς τους άλλους, αλλά κυρίως προς τον εαυτό μας.

Όταν κάνουμε κάποια λάθη, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια εικόνα του εαυτού μας που δεν μας αρέσει. Μια διαφορετική άποψη που είναι αντίθετη, ενδεχομένως, από κάτι ωραιοποιημένο που έχουμε στήσει ή που μπορεί όντως να έχουμε αποδείξει.

Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας όταν κάνουμε λάθη εκτίθεται, με σαφή στοιχεία, σε μια κριτική που αρκετές φορές μπορεί να μην είναι και η καλύτερη.

Και η αποφυγή της πιθανής κριτικής μας φοβίζει, μας πιέζει και μας σπρώχνει να προσπαθούμε να την αποφύγουμε.

Το Εγώ μας μπαίνει αυτόματα σε θέση υπεράμυνας, και παλεύει με Θεούς και Δαίμονες και ξεκινά να στήνει δικαιολογίες.

Δικαιολογίες της πλάκας πολλές φορές, αλλά εκείνη την στιγμή δεν μπορούμε να τις δούμε.

Μπορούν οι άλλοι όμως.

Και μας ακούν να κάνουμε περίεργες δηλώσεις το τύπου: «Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά δεν θα συνέβαινε, δεν είναι και τόσο λάθος, δεν έγινε και κάτι, μια φορά συνέβη και το κάνεις θέμα, αυτό έγινε στο παρελθόν…» και πάει λέγοντας.

Είναι λες και τοποθετούμε ένα αόρατο τοίχο ανάμεσα σε εμάς και το λάθος μας, με ότι συνεπάγεται αυτό.

Τώρα, αν βάλεις στην εξίσωση τα confirmation biases που χοντρικά σου λένε πως ο εγκέφαλος μας κρατάει οποιαδήποτε πληροφορία επιβεβαιώνει τις ήδη υπάρχουσες πεποιθήσεις μας κα απορρίπτει όσες τις αμφισβητούν, το ζήτημα παίρνει περίεργες διαστάσεις.

Στη βάση του όμως το θέμα, είναι η σχέση που έχουμε και που αποκαλύπτεται όταν κάνουμε ένα λάθος.

Αν δεν παραδεχόμαστε εύκολα τα λάθη μας, σημαίνει πως δεν παθαίνουμε εύκολα από αυτά.

Προφανώς τα λάθη είναι ανθρώπινα και χωρίς αυτά δεν πάμε μπροστά ούτε εξελισσόμαστε σε οτιδήποτε και αν αποφασίσουμε.

Όταν κάνουμε όμως ένα λάθος, αποκαλύπτει κάτι σε εμάς. Και πολλές φορές είναι σαν να βρίσκεσαι μπροστά σε ένα γρίφο.

Δες ακόμα ένα βίντεο με λάθη στο φλερτ που καλό θα είναι να παραδεχτείς και να διορθώσεις.

Η θα το παραδεχτείς και θα υποστείς τις συνέπειες γιατί αυτό σημαίνει υπευθυνότητα σε τελική ανάλυση ή θα κάνεις την πάπια με τις πιθανότητες να το επαναλάβεις να αυξάνονται επικίνδυνα.

Και αυτό γιατί το λάθος που παραδέχεσαι σε δεσμεύει σε κάποιο μέλλον να μην το επαναλάβεις και αν δεν το κάνεις, το περνάς με γρήγορο πασάλειμμα παίζοντας ροκ με τα νεύρα των άλλων.

Ένα λάθος είναι θετικό να το αποδεχόμαστε. Μπορεί να ξεχαστήκαμε, μπορεί να ήμασταν κουρασμένοι ή απλά να μην δώσαμε την απαραίτητη σημασία που έπρεπε.

Σκοπός είναι μετά από ένα λάθος, ειδικά αν είναι σοβαρό, να το βάζουμε κάτω και να το λιώνουμε.

Αρχικά, να το παραδεχόμαστε κα στην συνέχεια να το εξετάζουμε όσο μπορούμε.

Να δούμε τι έφταιξε και τι μπορεί να γίνει καλύτερα. Όχι τρελά πράγματα.

Έτσι και αλλιώς, ποιος θέλει να κάνει λάθη;

Τα επόμενα καλύτερα άρθρα που μπορείς να διαβάσεις:

• Φόβος Επιτυχίας: Γιατί Είναι Τόσο Δυνατός όσο ο Φόβος Αποτυχίας

• Δύσκολες Αποφάσεις και Μεγάλο Ρίσκο Δημιουργούν Σοβαρή Επιτυχία

Αν θέλεις να αποκτήσεις περισσότερα εργαλεία για την προσωπική σου ανάπτυξη, τότε δες εδώ.

Καλή συνέχεια