Γενικά θεωρώ τον εαυτό μου έναν πολύ ήρεμο άνθρωπο. Για να βγει η ημέρα έτσι όπως έχω χτίσει το πρόγραμμά μου, χρειάζεται πλάνο και ψύχραιμη εκτέλεσή του οπότε μόνο με ηρεμία μπορεί να επιτευχθεί αυτό.
Φυσικά μερικές φορές λογαριάζω χωρίς τον ξενοδόχο. Και δεν μιλάω για την τύχη και τα απρόοπτα που μπορούν να σου χαλάσουν ένα πρόγραμμα. Μιλάω για το τι είναι ικανό να σου πάρει την ηρεμία που σου χρειάζεται για να τρέξεις το πρόγραμμά σου.
Ακόμα και σε έναν εν γένει ψύχραιμο τύπο σαν και μένα υπάρχουν καταστάσεις που με φέρνουν στα όριά μου. Η κατάσταση που κυρίως με αναστατώνει είναι η βλακεία των ανθρώπων.
[su_note note_color=”#1356c6″ text_color=”#f5e8e8″ radius=”12″]Με τον όρο βλακεία αναφέρομαι στην παρατήρηση του ότι γίνονται ή δεν γίνονται πράξεις από έναν άνθρωπο ή γκρουπ ανθρώπων χωρίς να υπολογίζεται έστω σε επιδερμικό επίπεδο, η επίπτωση αυτών. [/su_note]
Ο τύπος που διπλοπαρκάρει κλείνοντας την μία λωρίδα από τις δύο σε δρόμο διπλής κατεύθυνσης, δημιουργώντας οδικό κομφούζιο και καθυστερώντας όλους τους υπόλοιπους οδηγούς για να μη χρειαστεί να περπατήσει 150 μέτρα παραπάνω.
Η τύπισσα που φωνάζει υστερικά στο παιδί της ως είδος διαπαιδαγώγησης επειδή θέλει ένα ακόμα φανταχτερό και με χρώματα παιχνίδι που του κίνησε την παιδική του περιέργεια.
Οι τύποι που ρισκάρουν ζωές ανθρώπων και ζώων μόνο και μόνο για να κάνουν μια φάρσα, να βγάλουν μια καλή φωτογραφία για το facebook, να γεμίσουν την ζωή τους με μια εμπειρία ή να κερδίσουν 1 αναμονή σε ένα φανάρι.
Αυτός που δεν σκέφτεται ότι για την δική του ευτελή, βραχύβια βόλεψη, ευκολία, καλοπέραση ή ικανοποίηση, ρισκάρει με μη υπολογιζόμενο ρίσκο τύχες δικές του αλλά κυρίως άλλων.
Πρόσφατα, ίσως φταίει η κρίση και ο κόσμος σκέφτεται διαφορετικά, ίσως εγώ παρατηρώ καλύτερα, ίσως απλά να μου φαίνεται, νιώθω ότι οι παραπάνω καταστάσεις που περιγράφω, πληθαίνουν. Η βλακεία μεγαλώνει και κάτι πρέπει να γίνει για αυτό.
Τα τελευταία χρόνια που παρατηρώ τον εαυτό μου λίγο καλύτερα και εξετάζω την διαχείριση των συναισθημάτων μου πιο σοβαρά, έχω εντοπίσει και μερικές τεχνικές που με βοηθούν – εμένα προσωπικά – να ανταπεξέλθω σε αυτά που με βγάζουν από την ηρεμία μου.
[su_note note_color=”#1356c6″ text_color=”#f5e8e8″ radius=”12″]Δεν θα αναφέρω πρακτικές που απλά σου παίρνουν το μυαλό όπως διάβασμα, μουσική, γυμναστική. Δεν θα αναφέρω πρακτικές εκπαίδευσης του νου όπως διαλογισμό. Αυτά όντως βοηθούν. [/su_note]
Όμως τι κάνεις εκείνη τη στιγμή που βλέπεις το πρόβλημα και τις επιπτώσεις που δημιουργεί;
Ορίζω την κατάσταση. Μπαίνω σε μια διαδικασία εκτίμησης, λήψης αποφάσεων και ελέγχου, καθώς αυτή ξέρω να εφαρμόζω καλύτερα και ίσως νιώθω «ασφάλεια» μέσα σε αυτήν. Εκτιμώ αν η κατάσταση με επηρεάζει και αν ναι τι μπορώ να κάνω για αυτήν. Αν μπορώ να κάνω κάτι το κάνω. Και μόνο αυτό φέρνει σε κάποιο ποσοστό την αίσθηση του ελέγχου και με κάνει και ηρεμώ.
Διαχειρίζομαι την πηγή του προβλήματος. Δεν θα τσακωθώ με κανέναν άγνωστο ποτέ. Δεν θα μπω σε διαδικασία ανταλλαγής ύβρεων και δεν θα κάνω αυτά που βλέπω και κοροϊδεύω. Το να τσακωθώ με κάποιον σε τέτοιο επίπεδο έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για το πώς διαχειρίζομαι την παραγωγικότητά μου μέσα στην ημέρα μου. Όμως αν ένας βλακόπουλος έχει αφήσει το καροτσάκι του supermarket ακριβώς στην είσοδο εμποδίζοντας θα το πάρω από εκεί ακόμα και αν δεν εμποδίζει εμένα. Αν βλέπω κάποιον να εφαρμόζει μια βλακώδη τακτική σε κάτι θα τον ενημερώσω του πως το βλέπω ευγενικά. Αν μπορώ να σταματήσω την πηγή του προβλήματος τότε δεν υφίσταται πρόβλημα.
Σατιρίζω ή σαρκάζω. Το γέλιο είναι φάρμακο σε πολλά.
Ειδικά στο φλερτ όπως έχουμε πει είναι Must. Πάτα παρακάτω.
Αλλά ειδικά για την αντιμετώπιση της βλακείας, είναι το πιο δυνατό όπλο. Ο εγκέφαλος βγαίνει από την θολούρα της οργής που προκαλείται από την παρατήρηση της χαζομάρας του άλλου και μπαίνει σε μια πιο δημιουργική διαδικασία ώστε να συνδέσει έννοιες με σχόλια και εκφράσεις προσώπου που να περνούν νοήματα παντού αλλά και να βγάζουν γέλιο ή να υποδεικνύουν το σωστό, έστω και αν τον δέκτη μπορεί να τον πονάει. Ας μη τα έκανε.
Διάβασε και εδώ. Θα σου αρέσει.
Μέχρι την επόμενη φορά.
