Τελικά το να πονάς είναι καλό;
Πως διαχειρίζεσαι τον πόνο;
Αντέχεις τον πόνο;
Σίγουρα ο τίτλος σε μπέρδεψε και περίμενες να διαβάσεις κάτι με σεξουαλικό υπονοούμενο αλλά εδώ θα μιλήσουμε για κάτι άλλο.
Πόσο μπορείς να αντέξεις τον πόνο τελικά; Είναι καλό να πονάς; Στην τελική, γιατί να πονάς, αν μπορείς να το αποφύγεις;
Θα ξεκινήσω με μία ανάμνηση μου που ταιριάζει απόλυτα εδώ. Πολλά χρόνια πριν, σε μία περίοδο της ζωής μου που όλα κυλούσαν σχετικά ομαλά, είχα δουλειά, είχα κάποια για να περνάω ευχάριστο χρόνο μαζί της, δεν είχα θέματα υγείας στην οικογένεια μου, οπότε μπορείς να πεις ότι ήμουν «βολεμένος». Ένα βράδυ, επιστρέφοντας στο σπίτι από ξενύχτι και όντας χαρούμενος και λιγάκι μεθυσμένος, σκεφτόμουνα ότι όλα πάνε καλά και δύσκολα θα αλλάξει αυτό… μέχρι που άλλαξε.
Λίγο πριν μπω στο σπίτι δέχτηκα επίθεση από δύο άτομα. Δεν μου ζήτησαν τίποτα, δεν με ρώτησαν κάτι, δεν μίλησαν καθόλου. Απλά έπεσαν πάνω μου και πλακωθήκαμε. Καθώς ήταν δύο και εγώ ένας και σχετικά μεθυσμένος, δεν άργησα να πέσω κάτω. Όταν έπεσα στο πεζοδρόμιο σκέφτηκα, «αυτό ήταν, δεν την βγάζω καθαρή». Τελικά την έβγαλα… αλλά όχι χωρίς αντίκτυπο.
Ήταν μία από τις πρώτες φορές που ένοιωσα πραγματικό πόνο. Δεν ήταν ο πόνος από τις μπουνιές ή τις κλοτσιές, ούτε από το σκισμένο φρύδι μου. Η αλήθεια είναι ότι αυτά δεν με πόνεσαν καθόλου (περίεργο ε;). Ο πραγματικός πόνος, ήταν ο ψυχολογικός. Η σφαλιάρα που έφαγα στα μούτρα από την ίδια τη ζωή. Αυτό ήταν κάτι για το οποίο δεν με είχαν προετοιμάσει, ούτε οι γονείς μου, ούτε η κοινωνία.
Μου στοίχισε πολύ. Για πολλές εβδομάδες, έβγαινα βράδυ από το σπίτι και σε κάθε μου βήμα, κοιτούσα πίσω από την πλάτη μου να δω αν με ακολουθεί κανείς. Κουβαλούσα σουγιά μαζί μου και είχα αρχίσει να γίνομαι παρανοϊκός. Μου πήρε χρόνο αλλά κατάλαβα ότι κάτι είχε αλλάξει μέσα μου και έπρεπε να το διορθώσω αλλιώς θα με διέλυε εσωτερικά. Έτσι μετακόμισα και ξεκίνησα μία πολεμική τέχνη. Δεν έχει σημασία τί έκανα όμως αλλά γιατί το έκανα.
Όταν πονάς εξελίσεσαι
Αυτό που έχει σημασία εδώ, είναι ότι έκανα αλλαγές στη ζωή μου για να ξεφύγω από μία κατάσταση που θα με κατέτρωγε εσωτερικά.
Αν τώρα διαβάζοντας το αυτό, δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο σχετικό είναι με τις γυναίκες, θα στο κάνω πιο απλό.
[su_box title=”Πιο απλά” title_color=”#f42121″]Η απόρριψη από τις γυναίκες δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό. Κακό είναι το γεγονός ότι κανείς δεν σε έχει προετοιμάσει για αυτό. Ο πόνος που βιώνεις, είτε είναι σωματικός, είτε είναι ψυχολογικός σου κάνει καλό. Σου θυμίζει ότι είσαι ζωντανός![/su_box]
Ο συναισθηματικός πόνος σου θυμίζει ότι είσαι ζωντανός.
Όλα τα συναισθήματα, όχι μόνο ο πόνος είναι σημαντικά για τον άνθρωπο. Επίσης είναι τεράστια δύναμη στο νόμο της έλξης. Όταν δεν βιώνεις καταστάσεις και δεν έχεις συναισθήματα, τότε είσαι κενός. Ο πόνος, ακριβώς επειδή είναι έντονο συναίσθημα σε κρατάει σε εγρήγορση.
Κάθε επίπονη εμπειρία μας κάνει να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με τους γύρω μας. Ψεύτικοι φίλοι που δεν σε συμμερίζονται. Γυναίκες που με την πρώτη δυσκολία σε παρατάνε. Συγγενείς που κοιτάνε μόνο τον εαυτό τους.
Ο πόνος, λοιπόν είναι ένα εργαλείο για την ανάπτυξή σου. Μάθε να τον χρησιμοποιείς για να βελτιώσεις τον εαυτό σου και όχι για να κρύβεσαι πίσω από αυτόν. Όσο και αν σου φανεί περίεργο αυτό που θα σου πω, όταν πονάς – μαθαίνεις. Μαθαίνεις τα όρια σου και τρόπους να τα ξεπερνάς. Όταν πονάς βγαίνεις από τη ζώνη άνεσης σου και μαθαίνεις να ζεις εκεί, εκτεθειμένος, με μόνη προστασία τον ίδιο σου τον εαυτό.
Κάθε φορά που μία γυναίκα σε κάνει να πονάς, σε βοηθά να επαναπροσδιορίσεις τις προτιμήσεις σου. Πλέον ξέρεις ότι αυτός ο τύπος γυναίκας δεν σου κάνει. Την επόμενη φορά που θα συναντήσεις μία τέτοια γυναίκα, θα ξέρεις να μείνεις μακριά της. Επίσης, ξεπερνώντας τον πόνο, σταματάς να φοβάσαι. Συνηθίζεις και πλέον δεν σε αγγίζει.
Κάθε φορά που πονάς γίνεσαι καλύτερος, πιο δυνατός, πιο σίγουρος, εκτιμάς κάποια πράγματα που σε άλλη περίπτωση τα θεωρούσες δεδομένα.
Ο συναισθηματικός πόνος μας δίνει κίνητρο για δράση και εξέλιξη
Είναι η φυσικά συντήρηση των πραγμάτων. Σαν ανθρώπινα όντα είμαστε προγραμματισμένα να ακολουθούμε την διαδρομή με τη λιγότερη αντίσταση ή δυσκολία. Η δυσφορία ή ταλαιπωρία που μας προκαλεί μία κατάσταση, μας δίνει την απαραίτητη ενέργεια για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να υπερισχύσουμε. Είμαστε βιολογικά προγραμματισμένοι να προσπαθούμε να βελτιώσουμε εσωτερικά και εξωτερικά τον εαυτό μας, μέσω του πόνου.
Οπότε, δεν υπάρχει λόγος να κρύβεσαι πίσω από δικαιολογίες. Δεν χρειάζεται να περνάς τα βράδια μόνος σου ή με ξενέρωτες παρέες, κρυμμένος πίσω από ένα ποτό, κοιτώντας τις γυναίκες που σου αρέσουν από μακριά.
Βγες, κάνε λάθη, μάθε από αυτά και εξελίξου.
Καλή συνέχεια
