Ανέκαθεν θαύμαζα τους άνδρες που διέθεταν μεγάλα αποθέματα κουράγιου. Θεωρώ ότι είναι ένα από εκείνα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που διακρίνουν ένα δυναμικό χαρακτήρα, όπως αυτόν του Γουίνστον Τσόρτσιλ. Ξεχωρίζουν από το στωικό ύφος που δείχνουν κατά τη διάρκεια ζόρικων καταστάσεων.
Είναι αυτοί που συνεχίζουν τη πορεία που έχουν χαράξει, με αγέρωχο ύφος, όταν όλα καταρρέουν γύρω τους. Ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους, γιατί πρόκειται για ένα χαρακτήρα που συγκεντρώνει πολλές ηγετικές ικανότητες.
Οι ειδικοί ψυχολόγοι διατυπώνουν διάφορες απόψεις για τις μεθόδους που απαιτούνται για να καλλιεργηθεί το κουράγιο, αλλά συμφωνούν όλοι στο γεγονός ότι είναι κάτι που κατακτιέται. Με άλλα λόγια, το κουράγιο δεν είναι κάτι που σου το μαθαίνουν κάπου.
Μαθαίνεις να το καλλιεργείς μόνος σου, κυρίως μέσα από τις προσωπικές εμπειρίες. Διότι, κακά τα ψέματα, οι εμπειρίες, καλές και κακές, είναι αυτές που κυρίως διαπλάθουν έναν ατσάλινο χαρακτήρα.
Αποτελεί κι αυτό το πολύ σπουδαίο ανθρώπινο χαρακτηριστικό αναπόσπαστο κομμάτι του ταξιδιού της αυτογνωσίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ, ότι η καλλιέργεια διάφορων δεξιοτήτων εξαρτάται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από ΕΜΑΣ.
Αν είμαστε σίγουροι για το ποιοι είμαστε, γνωρίζουμε τα όρια μας, τότε είναι πιθανό να βρούμε το κουράγιο σε μια κρίσιμη στιγμή να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.
Δηλαδή, να λάβουμε τη σωστή απόφαση και να προχωρήσουμε μπροστά δυναμικά.
«Αν βρεθείς στη κόλαση, συνέχισε να περπατάς» μας συμβουλεύει σοφά ο Γουίνστον Τσόρτσιλ (1874-1965), ο σημαντικότερος άνδρας του Δυτικού κόσμου για τον 20ο αιώνα. Να μη τα παρατάμε ποτέ, ακόμη και στις πιο σκοτεινές μας στιγμές. Διότι, μια εμπειρία μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία μιας καινούργιας αλλαγής. Μια αποτυχία μπορεί να δείξει τον δρόμο για την επιτυχία.
Αν μελετήσουμε τον βίο του, θα δούμε ότι ως άνθρωπος στη ζωή του είχε πάρα πολλές σημαντικές επιτυχίες, αλλά και επικές καταστροφικές αποτυχίες. Αν και ο περισσότερος κόσμος τον αναγνωρίζει λόγω των γεγονότων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ανέλαβε το αξίωμα του Πρωθυπουργού σε ηλικία, ο Γουίνστον Τσόρτσιλ είχε ήδη αποδείξει ότι διέθετε τεράστια αποθέματα κουράγιου, όπως και θάρρους, τα οποία φανέρωνε όταν ήταν να λάβει πολύ δύσκολες αποφάσεις μέσα σε κρίσιμες στιγμές.
«Το να βελτιώνεσαι σημαίνει ότι αλλάζεις. Το να είσαι τέλειος σημαίνει ότι αλλάζεις συχνά».
Η παιδική ηλικία και τα πρώτα βήματα
Ο Γουίνστον Λεόναρντ Σπένσερ Τσόρτσιλ υπήρξε ένα ασθενικό μωρό που γεννήθηκε δύο μήνες πρόωρα. Όσο φοιτούσε στο φημισμένο σχολείο αρρένων του Χάροου, η υγεία του ήταν εύθραυστη, και δεν μιλούσε σωστά. Οι επιδόσεις του ήταν τόσο κακές που ακόμη και στις εξετάσεις για τη Βασιλική Στρατιωτική Ακαδημία του Σάντχερστ, πέρασε με τη τρίτη φορά. Τα καλοκαίρια για να ξεφύγει από το αυστηρό οικογενειακό περιβάλλον, βοηθούσε στο χτίσιμο σπιτιών και φραχτών των γειτόνων του στο Όξφορντσιρ.
Αποφοίτησε το 1895 ως αξιωματικός του Ιππικού και ενώ αρχικά τοποθετείται ως στρατιωτικός παρατηρητής στην Κούβα, κατά το διάστημα 1896-1899 παίρνει μέρος σε πολεμικές εκστρατείες στην Ινδία και στο Σουδάν σε ένα από τα περιβόητα βρετανικά Συντάγματα των Ουσάρων.
Σε αυτό το διάστημα, ο Γουίνστον Τσόρτσιλ, όταν δεν λάμβανε μέρος σε σφοδρές μάχες, (όταν επαναπατρίστηκε το Σύνταγμά του είχε χάσει σχεδόν το 25% της δύναμής του) διάβαζε Ιστορία και Λογοτεχνία και έστελνε πολεμικές ανταποκρίσεις στις εφημερίδες Daily Chronicle και Daily Telegraph, καθιστώντας τον έτσι πολύ δημοφιλή στο λονδρέζικο αναγνωστικό κοινό. Το 1899, εγκαταλείπει τελικά τη στρατιωτική καριέρα για να αφοσιωθεί στη δημοσιογραφία.
Τα εισοδήματά του όμως δεν του επιτρέπουν να εργαστεί αποκλειστικά ως πολεμικός ανταποκριτής. Το αποτέλεσμα ήταν να ακολουθήσει την παλιά παράδοση της οικογενείας του και να ασχοληθεί κι αυτός με τη πολιτική. Όταν πέρασε το κατώφλι της Βουλής των Κοινοτήτων σε ηλικία 26 ετών, είχε πολεμήσει σε 4 πολέμους σε 3 ηπείρους, είχε προλάβει να εκδώσει 5 βιβλία, και είχε γράψει συνολικά 215 άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά.
«Το θάρρος είναι αυτό που χρειάζεται για να σηκωθείς πάνω και να μιλήσεις. Το θάρρος είναι επίσης, αυτό που χρειάζεται για να κάτσεις κάτω και να ακούσεις»
Οι απόψεις του για την ζωή και την επιτυχία
Ο Τσόρτσιλ θεωρούσε ότι η ζωή είναι δύσκολη και ποτέ τα πράγματα δεν έρχονται όπως αρχικά τα υπολογίζεις. Ακόμη χειρότερα, όταν αναγκάζεσαι να κάνεις πράγματα που δεν θέλεις να κάνεις.
Γι’ αυτό έγινε γνωστός για τη συνέπεια του στα καθήκοντα του, ώστε να αποφεύγονται τα αχρείαστα λάθη.
Οι πρωθυπουργοί -που δεν τον συμπαθούσαν ιδιαίτερα και τον θεωρούσαν μεγάλο μπελά- του ανέθεταν συνεχώς πολύ σημαντικά πόστα για να μη ασχολείται μαζί τους.
Μέχρι τα 37 του, είχε καταθέσει στο Κοινοβούλιο ως Υπουργός Οικονομικών πέντε ετήσιους προϋπολογισμούς και αποτέλεσε τον νεότερο Υπουργό Εσωτερικών που ανέλαβε μεταξύ των άλλων να λύσει και το Ιρλανδικό ζήτημα (κάτι που είδαμε στα επεισόδια της 2ης περιόδου της σειράς Peaky Blinders).
Επίσης, ήταν ο νεότερος επικεφαλής του Βρετανικού πολεμικού ναυτικού, ενώ διαδραμάτισε πολύ σημαντικό ρόλο ως επιτελικός αξιωματικός στη χάραξη των πολεμικών επιχειρήσεων κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
«Η επιτυχία είναι να προχωράς από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου»
Η κορυφή λένε είναι μοναχική. Κι αυτό το αισθάνθηκε για τα καλά ο Τσόρτσιλ σε όλη τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας. Όσο αυξανόταν η πίεση, τόσο αυξανόταν η αλληλογραφία με τη γυναίκα του και ζωγράφιζε μανιωδώς για να του φεύγει το άγχος.
Οι αποφάσεις δύσκολες, οι πρωθυπουργοί τον άφηναν πολλές φορές μόνο του να λάβει δύσκολες αποφάσεις.
Φανταστείτε μόνο τις κοινωνικές αντιδράσεις που σημειώθηκαν στη Βρετανία, όταν για τις ανάγκες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, κινητοποίησε το σύνολο των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων, μια δύναμη 2.5 εκατομμυρίων ανδρών, κάτι που είχε να συμβεί από τους Ναπολεόντειους Πολέμους 100 χρόνια πριν.
Να μην αναλύσω τις αντιδράσεις στον αραβικό κόσμο λόγω των αποφάσεων που έλαβε ως Υπουργός Αποικιών. Τελικά, λόγω των μονίμων τσακωμών με τους γηραιότερους πολιτικούς που έλεγχαν τα νήματα του Κοινοβουλίου, το 1928 αποσύρθηκε από την πολιτική και αφοσιώθηκε στο γράψιμο, στο αλκοόλ και τον τζόγο.
Η αξιοπιστία και το κύρος που είχε αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια έκαναν τον βασιλιά Γεώργιο ΣΤ’ να τον καλέσει προσωπικά το 1939 για να του αναθέσει την πρωθυπουργία, ανακοινώνοντας του παράλληλα ότι σκεφτόταν να φύγει για τον Καναδά, λόγω επικείμενης γερμανικής εισβολής.
Ο Γουίνστον δέχτηκε κι ας γνώριζε ότι η Βρετανία εκείνη τη στιγμή δε διέθετε συμμάχους και ο στρατός ήταν διασκορπισμένος.
Προσωπικότητα
Ως άνθρωπος ο Γουίνστον ήταν συνηθισμένος στις δύσκολες καταστάσεις, είχε εμπιστοσύνη στο ένστικτό του και στο πείσμα των Βρετανών. Δεν ήταν το ασθενικό παιδί του παρελθόντος, ήταν ο πιο μπαρουτοκαπνισμένος άνδρας της Βουλής των Κοινοτήτων.
Ήταν ασυμβίβαστος και επιζητούσε αποκλειστικά τη νίκη. Αξίζει να διαβάσετε το περίφημο διάγγελμα του στη Βουλή, όταν ανέλαβε τα καινούργια του καθήκοντά που εμψύχωσε το βρετανικό λαό. Τα λόγια του έπεισαν ακόμη και τον βασιλιά να μείνει τελικά μαζί του στο νησί.
«Ο φόβος είναι αντίδραση. Το θάρρος είναι απόφαση»
Ο Τσόρτσιλ δεν ήταν ποτέ μόνος του στις μάχες του. Είχε πιστούς φίλους και υποστηρικτές από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Τον βοηθούσαν όταν χρειαζόταν, όπως έκανε άλλωστε και ο ίδιος. Μεγάλη κατάκτηση θα λέγαμε για έναν δευτερότοκο γιο που είχε μάθει να μιλάει κυρίως στον πατέρα του και μόνο όταν του απεύθυνε τον λόγο.
Οι εμπειρίες του διαμόρφωσαν τις αξίες και την ηθική του και οι προσωπικές επιτυχίες του έδωσαν αυτοπεποίθηση. Θεωρούσε ότι ένας άνδρας ξεχωρίζει για το θάρρος του, την επιμονή του και γιατί είναι συνεπής στον λόγο του και στις πράξεις του.
Γι’ αυτό τον λόγο δε θεώρησε ποτέ τον εαυτό του ούτε ήρωα, ούτε δειλό, ούτε αδιάφορο, ούτε παθητικό άτομο. Κι ας μην συμφωνούσαν όλοι μαζί του, με αποτέλεσμα να του δημιουργήσει η συγκεκριμένη στάση ζωής ορκισμένους εχθρούς.
Παρόλο τα μίση και τα πάθη που προκάλεσε, ο ίδιος θεωρούσε ότι το μεγαλύτερο του επίτευγμα στη ζωή του ήταν η παραλαβή του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1953. Περίεργο, θα έλεγε κάποιος που δεν τον γνώριζε, αφού ήταν κάτοχος 4 μεταλλίων Ανδρείας.
Εμείς που μόλις μάθαμε τη ζωή του, καταλάβαμε ότι στα γεράματα έκανε το όνειρό του πραγματικότητα, να γίνει κάποτε δημοσιογράφος. Ήθελε κουράγιο να βάλεις το όνειρο σου στην άκρη για κάποιες δεκαετίες, αλλά στην ουσία ποτέ να μην το ξεχάσεις.
Ανέπτυξε και εσύ χαρακτηριστικά ηγεσίας κάνοντας κλικ ΕΔΩ.
