Ωραία λοιπόν. Ξυπνάμε ένα πρωινό και έχουμε ακριβώς όλα όσα ονειρευόμασταν.
Δεν θα το πάω πολύ μακριά (ακόμα). Απλά θα προσπαθήσω να απαντήσω στην συγκεκριμένη ερώτηση.
Τι θα άλλαζε αν είχα ότι ονειρευόμουν.
Στιγμιαία, αν αποφάσιζες να κάνεις και εσύ την συγκεκριμένη ερώτηση στον εαυτό σου, το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να καθορίσεις θα ήταν τι είναι αυτό που ονειρεύεσαι.
Λογικό.
Αν λοιπόν μπορούσαμε να έχουμε ότι ακριβώς ονειρευόμασταν τι θα άλλαζε;
Τι Ακριβώς Θέλεις;
Μια καλύτερη δουλειά, ένα ωραιότερο σπίτι, περισσότερους φίλους και φυσικά υγεία για εμάς και τους δικούς μας ανθρώπους. Μπορεί και για όλους αν είσαι μεγαλόψυχος. Γιατί όχι άλλωστε;
Εντάξει, πιστεύω πως μπορούμε και καλύτερα.
Μια δική μας δουλειά που να μας επιφέρει ένα δυνατό εισόδημα, ένα σπίτι που θα βρίσκεται σε ένα φοβερό μέρος, ποιοτικούς φίλους που δεν μας κοιτούν στα χέρια ή στις τσέπες και για άλλη μια φορά υγεία για εμάς και τους δικούς μας.
Μπορούμε και καλύτερα; Σίγουρα μπορούμε.
Μια δεμένη οικογένεια, μια δουλειά που δεν θα είναι δουλειά αλλά χόμπι, που θα μας επιφέρει τρομερά έσοδα και δεν θα χρειάζεται να είμαστε διαρκώς από πάνω της, ένα σπίτι δίπλα στην θάλασσα ή στο βουνό (τα γούστα ποικίλουν) και από εδώ και πέρα μπορείς να προσθέσεις ότι θέλεις.
Φαντασία χρειάζεται μόνο και απλά να έχεις υπόψη σου πως τα παραπάνω τα έγραψα τυχαία.
Τι είναι σημαντικό και τι όχι για τον καθένα διαφέρει.
Μόνο Αυτά και Μετά Τέλος;
Να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω τι άλλο να προσθέσω. Ίσως κάποιες λεπτομέρειες τις οποίες μπορείς να θεωρήσεις περιττές σάλτσες καταναλωτισμού, οπότε ας μην το φορτώσουμε χωρίς λόγο.
Αν λοιπόν, σε μια ιδεατή διάσταση, είχαμε ότι ονειρευόμασταν, αυτό θα ήταν το ταβάνι; Μετά απλά θα απολαμβάναμε;
Θα σου μιλήσω προσωπικά.
Η δουλειά μου προσφέρει ευχαρίστηση, οι δικοί μου άνθρωποι είναι απίστευτοι και νιώθω τυχερός που τους έχω, έχοντας ταυτόχρονα μια αξιοπρεπής στέγη πάνω από το κεφάλι μου. Έτσι και αλλιώς ποτέ δεν ονειρεύτηκα βίλες, πισίνες και εξωγήινα αμάξια, οπότε όλα μια χαρά.
Από την άλλη, πιάνω τον εαυτό μου να θέλει και κάτι ακόμα, χωρίς να μπορώ να το προσδιορίσω με ακρίβεια.
Δεν ξέρω αν έχεις νιώσει και εσύ αυτό το συναίσθημα, αλλά είναι σαν κάτι να λείπει χωρίς να λείπει κάτι συγκεκριμένα.
Περίεργο έ;
Είναι σαν να αισθάνεσαι πως χρωστάς σε κάποιον, χωρίς όμως να χρωστάς σε κανέναν.
Και πάλι περίεργο.
Από την άλλη είμαστε και παράξενα πλάσματα.
Από την στιγμή που αποκτήσουμε κάτι, στιγμιαία η αξία του αρχίζει να ξεθωριάζει και ξεκινάμε να εστιάζουμε στο επόμενο.
Στο επόμενο απόκτημα, στο επόμενο επίτευγμα, στην επόμενη δραστηριότητα, στην επόμενη απόλαυση.
Από την μια, αν δεν συνέβαινε αυτό, δεν θα υπήρχε εξέλιξη και θα κυνηγούσαμε ο ένας τον άλλον πάνω σε κλαδιά.
Από την άλλη, το φρένο έγινε αόρατο και το γκάζι είναι η μόνη επιλογή σε μια φάρμα μέσα στην οποία τα αποκτήματα και τα επιτεύγματα δείχνουν ατελείωτα.
Δεν λέω πως είναι κακό να κάνεις όνειρα. Αντιθέτως.
Έτσι και αλλιώς, μόνο ο καθένας από εμάς μπορεί να ορίσει τι είναι κακό και καλό για τον ίδιο.
Όμως υπάρχουν δύο χαρακτηριστικά που για εμένα προσωπικά τίθενται ως ευδιάκριτες παράμετροι σε έναν ωκεανό από επιλογές που ουσιαστικά δεν μπορούμε με ακρίβεια να γνωρίζουμε πόση ευχαρίστηση θα μας προσφέρουν.
Η μια είναι η προσωπική εξέλιξη και η άλλη το ταβάνι που ορίζει ο καθένας στην ποιότητα της ζωής που θέλει να έχει.
Και φυσικά αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα.
Αν λοιπόν είχαμε ότι ονειρευόμασταν τι θα άλλαζε;
Τι θα Αλλάξει Πραγματικά;
Τα πάντα και τίποτα.
Δεν πιστεύω πως όλοι είμαστε άπληστοι ή φιλόδοξοι και πως αυτό είναι μειονέκτημα από την βάση του.
Ο τρόπος όμως που σε κάνει να αισθάνεσαι το κυνήγι της επιτυχίας ή ευτυχίας είναι καθοριστικός.
Όπως και το χρονικό διάστημα που θα κρατήσει αυτό το κυνήγι.
Μπορεί να κάνεις μια δουλειά που δεν σου αρέσει, αλλά να σου δίνει πολλά χρήματα και να έχεις θέσει ένα όριο που θα ορίζει πως θα την κάνεις για πέντε χρόνια ακόμα, θα μαζέψεις την κάβα σου και μετά «γεια σας» σε κάποιο εξωτικό νησί.
Μπορεί όμως να λατρεύεις την δουλειά σου, αλλά να μην σου προσφέρει αυτά που πιστεύεις πως σου αξίζουν και να παλεύεις με το νοίκι και τους λογαριασμούς.
Άλλο δίλημμα και αυτό πάλι.
Θεωρώ πως ότι και αν αποκτήσουμε, όσο και αν το ονειρευόμασταν, σίγουρα θα μας βοηθούσε.
Θα μας προσφέρει μεγαλύτερη ηρεμία και διαύγεια σκέψης.
Όμως από εκεί και πέρα δεν πιστεύω πως θα καθίσουμε σε έναν καναπέ. Βασικά το αποκλείω.
Αυτό που θα έκανα εγώ θα ήταν να αναζητήσω νέες εμπειρίες που θα με ενθουσιάζουν και θα αποκαλύπτουν ακόμα περισσότερο τον εαυτό μου στον εαυτό μου.
Αν είχαμε ότι ονειρευόμασταν μπορεί να οριστεί καλύτερα σε μια πρόταση:
Ελευθερία να εξερευνήσουμε και να εξελίξουμε ακόμα περισσότερο τον εαυτό μας μέσω μοναδικών εμπειριών βοηθώντας ταυτόχρονα και τους ανθρώπους δίπλα μας.
Τα επόμενα καλύτερα άρθρα που μπορείς να διαβάσεις:
- Γιατί η Απόλαυση και η Σκληρή Δουλειά Είναι Δυο Εντελώς Διαφορετικά Πράγματα
- Ο Σεβασμός Προβάλλεται και αν Χρειαστεί Διδάσκεται
Αν θέλεις να εξελίξεις τον τρόπο που αισθάνεσαι με τον εαυτό σου τότε δες εδώ.
Όπως πάντα, περιμένω τα σχόλια σου εδώ.
Να είσαι καλά
