Η ελπίδα και η αισιοδοξία έχουν πάντα θετικό πρόσημο, όμως αρκετές φορές όταν ελπίζεις, σημαίνει πως έχεις και κάποιες προσδοκίες. Και οι προσδοκίες έχουν την τάση όχι μόνο να μας κινητοποιούν αλλά και να μας πιέζουν.
Εκτός όμως της πίεσης που πιθανόν μας ασκούν, δημιουργούν στο μυαλό μας μια περίεργη σχέση με το μέλλον που μετά από κάποιο χρονικό διάστημα μεταλλάσσεται σε αναβλητικότητα.
Και πίσω από την αναβλητικότητα, βρίσκεται καλά κρυμμένος ένας φόβος.
Πάλι για Αποτυχίες θα Μιλήσουμε;
Η αλήθεια είναι πως έχω την συνήθεια, συχνά-πυκνά να αναφέρομαι σε αποτυχίες και απορρίψεις και στο τέλος θα μου βγει το όνομα.
Η αλήθεια βέβαια, θεωρώ πως βρίσκεται κάπου στην μέση.
Από την μια, έχω την πεποίθηση πως αν η ζωή, τουλάχιστον σε μερικά κομμάτια της, δεν είναι μια περιπέτεια, μετατρέπεται σε μια επαναλαμβανόμενη ρουτίνα, με μοτίβα, συνήθειες και τελετουργικά που σε τραβούν σαν κινούμενη άμμο, εθίζοντας σε στο προβλέψιμο.
Από την άλλη, παρόλο που όλοι μας πιστεύω πως θα θέλαμε να ζήσουμε μια περιπέτεια, κανείς μας (και το εννοώ) δεν θέλει να πληρώσει το τίμημα της περιπέτειας.
Σίγουρα ελπίζεις πως η περιπέτεια, το αναπάντεχο και το απρόβλεπτο είναι στρωμένα σε ροδοπέταλα και στο τέλος της διαδρομής το ουράνιο τόξο θα κρύβει χρυσάφι, όμως αυτή είναι η μισή ιστορία.
Δεν είναι κακό να ελπίζεις.
Όμως δημιουργείται πρόβλημα όταν το μόνο που κάνεις είναι να ελπίζεις και ταυτόχρονα μένεις προσκολλημένος στην αδράνεια.
Όλοι θέλουμε να είμαστε ήρωες, τουλάχιστον του εαυτού μας και να αφήσουμε πίσω μας εμπειρίες αξιομνημόνευτες, που στο τέλος του ταξιδιού θα μπορούμε περήφανα να δηλώσουμε πως η ζωή μας ήταν πλούσια σε στιγμές.
Όταν όμως ελπίζεις να κάνεις κάτι ξεχωριστό, χωρίς ποτέ να το διεκδικείς, το ζήτημα αρχίζει και αποκτά ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Η Περιπέτεια Είναι μα Εξερεύνηση
Το πρώτο πράγμα που ελπίζεις όταν σκέφτεσαι να ζήσεις μια περιπέτεια, να πάρεις ένα ρίσκο ή να κάνεις κάτι που σε φοβίζει, είναι πως όλα θα είναι ρόδινα χωρίς το παραμικρό ίχνος πίεσης.
Δεν θέλω να καταστρέψω συννεφάκια, όμως όλα τα πράγματα και ιδιαίτερα οι στιγμές που μας καθορίζουν και μας πηγαίνουν στο επόμενο επίπεδο, έχουν μια ισόποση ανταλλακτική αξία.
Η μαγεία της εξερεύνησης είναι πως θα γνωρίσεις νέους κόσμους και στην προσπάθεια σου να το κάνεις, θα αντιμετωπίσεις φουρτούνες, αντιπάλους, δυσκολίες και παιχνίδια της τύχης.
Η μαγεία του απλά να ελπίζεις και να μένεις στο ίδιο σημείο είναι η ασφάλεια. Η πίεση πιθανότατα δεν θα σου χτυπήσει το ίδιο δυνατά την πόρτα, δεν θα χρειαστεί να παλέψεις με τέρατα της πραγματικότητας και του μυαλού και κυρίως δεν θα αμφισβητήσεις τον εαυτό σου με τον ίδιο τρόπο.
Όμως δεν είναι όλες οι μαγείες ίδιες και σίγουρα δεν ταιριάζουν σε όλους.
Η ειδοποιός διαφορά βρίσκεται στην αποδοχή.
Δηλαδή, πόσο εύκολα αποδέχεσαι την κατάσταση που βρίσκεσαι τώρα, αλλά και πόσο εύκολα αποδέχεσαι το τίμημα της περιπέτειας.
Με λίγα λόγια, τίποτα δεν έρχεται χωρίς κέρδος αλλά και χωρίς κόστος.
Τίποτα…
Όταν ελπίζεις να σου χτυπήσει την πόρτα η επόμενη ευκαιρία της ζωής σου, αλλά δεν το κάνει, είτε πηγαίνεις και της χτυπάς εσύ την πόρτα, είτε περιμένεις στον καναπέ να σου την χτυπήσει εκείνη.
Η διαφορά είναι πως στην πρώτη περίπτωση «κάνεις κάτι», ενώ στην δεύτερη περίπτωση είναι πως παίζεις μπαρμπούτι με το σύμπαν.
Και στην πρώτη, για να λέμε την αλήθεια, με την τύχη παίζεις, αλλά με διαφορετικές πιθανότητες, για τον απλούστατο λόγο πως στην εξίσωση εισάγεις τον παράγοντα της προσπάθειας σου.
Όταν για παράδειγμα σου αρέσει μια γυναίκα και ελπίζεις να κάνες κάτι μαζί της αλλά δεν κάνεις ποτέ την κίνηση, τότε σαμποτάρεις ο ίδιος τον εαυτό σου, όπως μπορείς να δεις στο παρακάτω βίντεο:
Όπως και να έχει, το μέλλον και ο τρόπος που το ατενίζουμε είναι περίεργο πράγμα.
Άλλες φορές μπορεί να κρύβεται σε αυτό ένας ουτοπικός παράδεισος και άλλες φορές μια καταστροφή.
Όμως το κλειδί για να αποκαλύψεις το μέλλον δεν βρίσκεται στο απλά να ελπίζεις σε αυτό, αλλά να κάνεις «κάτι» για να το αποκαλύψεις.
Θεωρώ πως η πιο απαιτητική στιγμή οποιουδήποτε ταξιδιού, περιπέτειας ή επίτευξης, έρχεται όταν αναρωτηθείς αν αυτό είναι το πραγματικό σου όριο.
Η επίτευξη λειτουργεί σαν ναρκωτικό στον οργανισμό μας γιατί αποκαλύπτει σε εμάς τους ίδιους τι είμαστε ικανοί να καταφέρουμε. Και από την στιγμή που αρχίζουμε να έχουμε επίγνωση των ικανοτήτων μας, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε αν υπάρχει και κάτι ακόμα που μπορούμε να καταφέρουμε.
Ποια θα είναι η επόμενη περιπέτεια, ποιο θα είναι το επόμενο ταξίδι και τι είδους μορφή θα έχει η επόμενη πρόκληση.
Όμως η γνώμη σου είναι πως όταν ελπίζεις για ένα καλύτερο μέλλον, αλλά δεν κάνεις κάτι για να έρθει, μικρή διαφορά έχεις από κάποιον που δεν ελπίζει για κάτι καλύτερο και απλά έχει επαναπαυθεί στην φορμόλη της αδράνειας.
Το μέλλον αλλάζει και είναι σαν ζωντανός οργανισμός γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου φέρει. Η τύχη και οι αστάθμητοι παράγοντες θα είναι πάντα παρών να μας υπενθυμίζουν πως στο παιχνίδι της ζωής θα υπάρξουν στιγμές που δεν θα έχουμε τον έλεγχο.
Και όσο σκληρό είναι, άλλο τόσο είναι και γοητευτικό.
Όμως οι στιγμές της περιπέτειας που θα μείνουν για να θυμάσαι για πάντα δεν καθορίζονται μόνο από τις στιγμές διασκέδασης, ηρεμίας και χαλάρωσης, αλλά ορίζονται περισσότερο από τις μάχες που δώσαμε, τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε και τους αντιπάλους που αποφασίσαμε να κοιτάξουμε κατάματα.
Αντί λοιπόν να ελπίζεις για ένα μέλλον και απλά να το ατενίζεις από απόσταση γιατί φοβάσαι την αποτυχία, μπορείς να ελπίζεις πως οι επόμενες κινήσεις σου θα ενεργοποιήσουν μια νέα περιπέτεια με κεντρικό ήρωα εσένα.
Τα επόμενα καλύτερα άρθρα που μπορείς να διαβάσεις:
- Το Τίμημα της Επιτυχίας Είναι οι Ατελείωτες Αποτυχίες
- 4+1 Πράγματα που Χρειάζεται να Γνωρίζεις αν Είσαι Αναβλητικός
Όλοι μας έχουμε κάνει κάποια λάθη, αν θέλεις να τα αποφύγεις δες εδώ.
Οτιδήποτε με χρειαστείς ή θέλεις να ρωτήσεις θα με βρεις εδώ.
Να είσαι καλά
