Ο φόβος έχει έναν περίεργο τρόπο να μας προσεγγίζει όταν το περιμένουμε λιγότερο. Είναι σαν ένα διαχωριστικό γυαλί που μας χωρίζει από αυτό που πραγματικά θέλουμε. Τόσο κοντά και ταυτόχρονα τόσο μακριά από μια κατάσταση που δηλώνουμε συνεχώς στον εαυτό μας πως την χρειαζόμαστε. Ο πραγματικός αντίπαλος μας βέβαια είναι το υποσυνείδητο μας.
Οι επιλογές της στιγμής έχουν την δύναμη να μας σημαδεύουν. Μας ακολουθούν επ ‘αόριστο χρόνο και με τον καιρό γίνονται ανεπιθύμητες κατευθυντήριες γραμμές που με ένα μυστήριο τρόπο καθορίζουν τις αποφάσεις μας. Ακόμα και αν αυτές δεν μας αρέσουν.
Όπως θα έχεις παρατηρήσει αρκετές φορές, ο φόβος δεν ακολουθεί συγκεκριμένους κύκλους ή συχνότητα όταν επικοινωνούμε με μια γυναίκα. Αλλά το αντίθετο. Ανάλογα με την κατάσταση, έρχεται και εμφανίζεται σε δόσεις που δεν βρίσκονται κάτω από την συνειδητή μας επίγνωση. Επειδή οτιδήποτε καινούργιο μας προκαλεί αβεβαιότητα, το μυαλό μας έχει μηχανισμούς άμυνας για να μας προετοιμάσει ώστε να μην βρεθούμε απροετοίμαστοι. Πως το κάνει αυτό;
Κλιμακώσεις Φόβου και το Χειρότερο Σενάριο
Υπάρχουν πολλές σχολές ανάλυσης της ψυχικής μας κατάστασης όταν τείνουμε να εισαχθούμε σε μια κατάσταση άγνωστη για εμάς. Μια από αυτές αναφέρει ότι ο εγκέφαλος μας δημιουργεί αυτόματες σκέψεις με εικόνες από το χειρότερο σενάριο που μπορεί να συμβεί. Με αυτό τον τρόπο, μας καθιστά ‘’προετοιμασμένους’’ για την επικείμενη κατάσταση που έχουμε μπροστά μας. Βέβαια, αυτό είναι κάτι που δεν ισχύει.
Μια νοητική στρατηγική άμυνας του εαυτού μας από μια απόρριψη ή μια αρνητική κριτική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως θετική. Όταν όμως ένα νοητικό μοτίβο μας περιορίζει και μας κρατάει δεμένους στην ζώνη άνεσης και μακριά από αυτό που θέλουμε, τότε αυτό το μοτίβο δεν είναι προστατευτικό αλλά περιοριστικό. Μας περιορίζει να επεκτείνουμε την ζωή μας και να μάθουμε τα πραγματικά όρια των δυνατοτήτων μας.
Οι περισσότεροι νομίζουν πως ο φόβος θα ξεπεραστεί έτσι και κάνουν την πρώτη κίνηση να προσεγγίσουν μια γυναίκα. Όμως, όπως αναφέρθηκε, ο φόβος δεν φεύγει γιατί πολύ απλά εμφανίζεται όταν δεν είμαστε σίγουροι για το μέλλον. Αν αυτό συνδυαστεί και με την επίγνωση ότι δεν έχουμε ανάλογη εμπειρία στην συγκεκριμένη κατάσταση, είναι σχεδόν δεδομένο ότι ο φόβος είναι κάτι σαν μόνιμος κάτοικος.
Το ότι θα κάνουμε τα απαραίτητα βήματα για να προσεγγίσουμε την γυναίκα που είδαμε είναι κάτι πολύ σημαντικό και κάτι που ταυτόχρονα προκαλεί φόβο γιατί δεν ξέρουμε την έκβαση της κατάστασης. Όμως, αφού κάνουμε την πρώτη κίνηση, οι σκέψεις αβεβαιότητας θα συνεχίσουν να μας χτυπούν.
‘’Μήπως περιμένουν παρέα;’’
‘’Δεν ξέρω πως να συνεχίσω την συζήτηση’’
‘’Δεν ανταποκρίνονται τόσο θετικά’’
‘’Δεν ξέρω πως να εκφράσω σεξουαλικό ενδιαφέρον’’
‘’Μέχρι τώρα δεν μιλάει πολύ. Αν ζητήσω το κινητό της μάλλον δεν θα το δώσει’’
Όλες αυτές οι υποθέσεις σεναρίων, τρέχουν αυτόματα σαν ταινίες μικρού μήκους, αλλά είναι ικανές να μας καθηλώσουν και εν τέλει να μας αποτρέψουν από το να διεκδικήσουμε αυτό για το οποίο πήγαμε: Να περάσουμε καλά και να διαπιστώσουμε αν η γυναίκα που μας άρεσε εξ αρχής αξίζει να την γνωρίσουμε καλύτερα.
Όταν ο φόβος είναι παρών, φιλτράρουμε συνεχώς την εξωτερική πραγματικότητα ψάχνοντας απεγνωσμένα στοιχεία που είτε θα μας επιβεβαιώσουν αυτό που ήδη σκεφτόμαστε ή θα μας δώσουν το πράσινο φως για να προχωρήσουμε στο επόμενο επίπεδο και να εκφράσουμε αυτό που θέλουμε. Η σηματοδότηση της εξωτερικής επιβεβαίωσης είναι και αυτό ένα μέτρο προστασίας για να μην απορριφθούμε.
Η κοινωνική απόρριψη, παρόλο που είναι κάτι πολύ σκληρό, είναι απαραίτητο για την εξέλιξη και ανάπτυξη του δημιουργικού αυτοσχεδιασμού του μυαλού μας. Το να βρισκόμαστε σε καταστάσεις κοινωνικής έκθεσης είναι ευεργετικό γιατί μας μαθαίνει να προσαρμοζόμαστε σε ανώμαλο έδαφος και μας διδάσκει, εν τέλει, να διαχειριζόμαστε καλύτερα τα συναισθήματα μας εκφράζοντας τα πιο ποιοτικά και στηριζόμενοι σε ισχυρότερα θεμέλια: Τις προθέσεις μας.
Τα Θεμέλια του Φόβου
Ο φόβος είναι ένα από τα ισχυρότερα συναισθήματα και είναι συνδυασμός εξελικτικών αλλά και κοινωνικών μηχανισμών. Όταν παγώνουμε μπροστά στην πιθανή προσέγγιση μιας γυναίκας που μας αρέσει πολύ, ερχόμαστε αντιμέτωποι με κοινωνικά προγραμματισμένες συμπεριφορές.
Από πολύ μικρή ηλικία μας έμαθαν να μην μιλάμε σε ξένους ή να μην ενοχλούμε χωρίς λόγο αγνώστους. Αυτές οι επαναλαμβανόμενες συμβουλές, με τα χρόνια μετατράπηκαν σε υποσυνείδητες εντολές αυτοσυντήρησης και ουσιαστικά μειώνουν εξαιρετικά τις επιλογές μας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην προσεγγίσουμε τελικά την γυναίκα που μας αρέσει και στο τέλος ή να μένουμε μόνοι μας ή να καταλήγουμε με κάποια που δεν μας αρέσει.
Νευρολογικά, όταν βιώνουμε φόβο, ενεργοποιείται ένα πολύ συγκεκριμένο μέρος του εγκεφάλου που λέγεται Αμύγδαλα. Βρίσκεται στο λιμβικό μας σύστημα και κατέχει σημαντική θέση στο να επηρεάζει συναισθήματα και μνήμη. Όταν βιώνουμε φόβο στέλνουν έναν συγκεκριμένο νευροδιαβιβαστή(ορμόνη) στο σώμα για να μας γνωστοποιήσουν το πως αντιλαμβανόμαστε την εξωτερική πραγματικότητα. Με αυτό τον τρόπο μαθαίνουμε μέσω της εμπειρίας: Μέσω των συναισθημάτων που μας προκαλεί.
Η συμβιβιβαστική πραγματικότητα χτυπάει από πολλές πλευρές. Σχέσεις που είναι συνεχώς στο μεταίχμιο, σεξουαλική καταπίεση και συναισθήματα ριγμένα σε τσουβάλι ποτισμένα με φορμόλη για ‘’όταν έρθει η ώρα’’. Είναι λες και βρισκόμαστε συνεχώς σε ουρά αναμονής, να κρατάμε το χαρτάκι που γράφει Νο. 1 και ενώ ξέρουμε πως είναι η σειρά μας πάντα να συμβαίνει κάτι και η ζωή να παίρνει αναβολή.
Η πραγματικότητα δεν υπάρχει για να την αποφεύγουμε ή να την κρίνουμε. Αλλά για να την χρησιμοποιούμε ως σκαλοπάτι για να πειραματιστούμε με τον εαυτό μας, να τον μάθουμε καλύτερα και τελικά να διεκδικούμε με τέτοιο τρόπο αυτό που θέλουμε ώστε να είμαστε περήφανοι με τον εαυτό μας.
Δεν χρειάζεται να ξεπεράσεις τον εαυτό σου. Απλά να τον γνωρίσεις.
Περιμένω τα σχόλια σου στο προσωπικό μου προφίλ ή στο chris@demo1.menofstyle.gr.
Ακόμα, μην ξεχάσεις να κάνεις εγγραφή στο Newsletter μας. Θα λάβεις αυτόματα ένα Δωρεάν E – Book.
Να είσαι καλά
