Οι δυνατότητες δεν έχουν όρια. Απεριόριστες, ατελείωτες και έτοιμες να τις εξερευνήσεις στο μέγιστο. Μια γκάμα από ικανότητες που περιμένουν να ξεδιπλωθούν αφήνοντας την αίσθηση της περηφάνιας στα μάτια σου.
Καθώς μεγάλωνα, δεν είχα την δυνατότητα να ξεχωρίσω τα όνειρα από την πραγματικότητα.
Η καθημερινότητα έμοιαζε σαν μια νέα περιπέτεια έτοιμη να αποκαλυφθεί και οι δυνατότητες ήταν κυριολεκτικά απεριόριστες.
Δεν Θέλω να Αφήσεις Στην Ησυχία τους τις Δυνατότητες μου
Νέοι, γεμάτοι ενέργεια και όραμα να αλλάξουμε τον κόσμο. Έτοιμοι να τρέξουμε προς την ελευθερία και με την αίσθηση πως δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορούμε να καταφέρουμε.
Η τουλάχιστον έτσι λέμε στον εαυτό μας μέχρι να πέσουμε πάνω σε έναν πολύ περίεργο τοίχο βαμμένο με γρίφους και χρώματα περισσότερο σκοτεινά από ότι περιμέναμε.
Τον τοίχο της καθημερινότητας.
Ατελείωτες ώρες δουλειάς, μη αναμενόμενα έξοδα, λογαριασμοί, σχέσεις στο μεταίχμιο, στρες. Ονόμασε το όπως θέλεις.
Φιλοδοξίες και δυνατότητες που μπήκαν στην φορμόλη όχι μόνο λόγο συνθηκών αλλά και λόγω συμβουλών.
Μύθοι, γνώμες και συμβουλές από ανθρώπους που ήθελαν πραγματικά να βοηθήσουν αλλά τελικά οι ίδιες γνώμες αποδείχτηκαν βλαβερές.
Και αυτό είναι που τις κάνει περισσότερο επικίνδυνες. Η κακή πληροφόρηση με μικρές δόσεις αλήθειας μπορεί να μετατραπεί σε κλάσματα δευτερολέπτου σε ιό.
Οι Δυνατότητες Δεν Είναι Αυτό που Φαίνεται: Φιλοδοξία και Απληστία
Όταν με ρωτούν αν είμαι φιλόδοξος απαντώ πάντα καταφατικά.
Θέλω περισσότερα, καλύτερα και ποιοτικότερα.
Και τότε έρχεται το μάτι της κριτικής παρέα με την πιο συνηθισμένη ερώτηση: « Μα καλά, δεν είσαι ευχαριστημένος από την ζωή σου; »
Μην με παρεξηγήσεις…
Απληστία είναι η επιθυμία να πάρεις όσα περισσότερα μπορείς.
Φιλοδοξία είναι να δώσεις ότι έχεις μέχρι να γίνει πραγματικότητα το όραμα σου.
Το φιλόδοξο άτομο δεν είναι αυτό που λέει ψέματα για τις προθέσεις του. Είναι το άτομο που θα ρίξει στο μέγιστο τις δυνατότητες του στην αρένα στης ζωής, θα ξενυχτήσει και θα θυσιάσει την απόλαυση του ύπνου για να πετύχει.
Δεν είναι επειδή αποστρέφεσαι την δόξα, τα οικονομικά οφέλη και την αναγνώριση. Σε αυτά φίλε δεν μπορούμε να πούμε ψέματα. Όλοι, λίγο ή πολύ, τα κυνηγάμε.
Ίσως σε μια άλλη διάσταση, όπου η συνειδητότητα δεν θα είχε επιτρέψει στον εαυτό να δώσει ατελείωτη αξία σε κομμάτια από χαρτί, τα πράγματα να ήταν αλλιώς.
Ένα περίγυρος μας προγραμματίζει να πιστεύουμε πως αν ζητήσουμε περισσότερα είμαστε άπληστοι. Λες και η εξέλιξη αυτών που πιστεύεις πως σου αξίζουν είναι κάτι κακό.
Όμως δεν είναι.
Το Ταλέντο και οι Δυνατότητες Είναι Χαρακτηριστικά που Γεννιέσαι με Αυτά
Κάθε ανθρώπινο ον γεννιέται με συγκεκριμένες δυνατότητες και ταλέντα.
Κάποιοι το έχουν με τις γυναίκες, κάποιοι άλλοι στον αθλητισμό και κάποιοι άλλοι στο να κερδίζουν χρήματα.
Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που πιστεύουν στην τύχη.
Και είμαι ένας από αυτούς. Αν δεν σε θέλει, τότε όσο και να χτυπιέσαι απλά δεν σε θέλει.
Όμως η άποψη μου για την τύχη είναι η εξής:
Είσαι τυχερός για την πιθανότητα να έρθει το κύμα που περίμενες.
Όταν αποφασίζεις να το καβαλήσεις και να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό, τότε αυτό δεν είναι τύχη.
Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο ταλέντο και στην έφεση.
Σίγουρα κάποιοι άνθρωποι είναι περισσότερο εξωστρεφής ή απλά έχουν το ύψος που χρειάζεται για να ασχοληθούν με το μπάσκετ.
Αν όμως δεν λιώσεις κάθε ημέρα στην εξάσκηση τότε όσο ταλέντο και αν έχεις θα πάει στον κάδο των απορριμμάτων.
Δεν έχει να κάνει με ταλέντο. Έχει να κάνει με την αφοσίωση.
Αν δεν σκιστείς στην δουλειά τα αποτελέσματα δεν θα έρθουν ποτέ.
Όλοι Είναι Ξεχωριστοί και Έχουν Δυνατότητες
Αυτό είναι λίγο σκληρό.
Όχι, δεν είμαστε όλοι ξεχωριστοί. Τουλάχιστον με την έννοια που έχουμε συνηθίσει.
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχουμε αξία ως άνθρωποι. Όλοι έχουν αξία. Δεν σημαίνει πως κανένας δεν μπορεί να είναι σημαντικός. Όλοι είναι σημαντικοί για διαφορετικούς λόγους.
Απλά η διαφορά είναι πως δεν προσπαθούν όλοι το ίδιο.
Για άλλη μια φορά, το συγκεκριμένο ψέμα έχει βάση στις καλές προθέσεις. Και για αυτό είναι τόσο τοξικό.
Κάπου ανάμεσα στις γραμμές, η αυτοεκτίμηση σταμάτησε να έχει σχέση με το να αισθανόμαστε καλά με τις δυνατότητες μας και στο πως μας εξελίσσουν και αρχίσαμε να θέλουμε απλά να αισθανθούμε καλά.
Ως αποτέλεσμα, πολλοί πέσαμε στην ίδια παγίδα.
Αποκτήσαμε την πεποίθηση πως η απάθεια του ενός είναι το ίδιο αξιέπαινη με την προσπάθεια του άλλου.
Φαντάζομαι πως έχω τις ίδιες ψυχικές δυνάμεις και δυνατότητες με τον υπέρ – ήρωα που βλέπω στην αγαπημένη μου σειρά και αυτό από μόνο του είναι ικανοποιητικό.
Όχι, δεν έχω καμία σχέση με τον υπέρ – ήρωα που βλέπω.
Εκείνος δεν φοβάται να σηκώσει ανάστημα.
Δεν υπάρχει τίποτα κακό με το να θέλουμε να αισθανθούμε σημαντικοί και τίποτα κακό με το να θέλουμε και οι άλλοι να είναι σημαντικοί.
Είναι κομμάτι της ζωής και στοιχείο που μας κάνει να λεγόμαστε άνθρωποι.
Όμως, όταν το αίσθημα αυτοεκτίμησης πως έχουμε δυνατότητες και αυτοπεποίθηση δεν είναι δεμένα από κάτι ουσιώδης, τότε δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα.
Οπότε το νόημα της ζωής είναι να ξεπαστρέψεις τους ανταγωνιστές;
Όχι.
Πάντα θα υπάρχει κάποιος καλύτερος, ομορφότερος και με περισσότερες δυνατότητες.
Δεν χρειάζεται να είσαι τα πάντα για τους άλλους. Χρειάζεται να είσαι κάτι για τον εαυτό σου.
Και αυτό το κάτι κερδίζεται δύσκολα.
Έχεις Δυνατότητες – Αποδέξου τον Εαυτό σου
Αποδοχή του εαυτού μας, αποδοχή πως όντως έχουμε δυνατότητες και πως οι αμφιβολίες είναι εργαλεία του Διαβόλου.
Μια κατανόηση του ποιοι είμαστε είναι κρίσιμη για οποιαδήποτε ανάπτυξη.
Όταν γνωρίζουμε τις δυνάμεις και τις αδυναμίες μας, όταν κατανοούμε τις καλύτερες αλλά και χειρότερες δυνατότητες μας, όλα αυτά είναι καθοριστικά.
Όμως η αποδοχή έχει κατανοηθεί μέσω λανθασμένων φίλτρων.
Αν αποδεχτείς πως αυτή είναι η ζωή σου και πως αυτή πρόκειται να είναι και στο μέλλον, τότε είναι και η στιγμή που δεν θα γνωρίσεις το πλήρες φάσμα που έχουν οι δυνατότητες σου.
Έχει μετατραπεί σε κοινή πεποίθηση πως οι φόβοι, τα σφάλματα και οι ανασφάλειες μας είναι απόλυτα συνδεδεμένα με τον πυρήνα του εαυτού μας.
Ναι είναι.
Αλλά για ποιο λόγο να συνεχίσουν να είναι;
Ένας τεράστιος φόβος που έχω είναι τα ύψη. Στον αντίποδα, θέλω απεγνωσμένα να κάνω Bungee Jumping. Θέλω να το ζήσω ρε παιδί μου. Να νιώσω την αδρεναλίνη να μου βγαίνει από τα αυτιά.
Όταν η ζωή μου δίνει λεμόνια δεν θέλω απλά να τα κρατήσω και να τα κοιτάω. Θέλω να τα στύψω και να κάνω λεμονάδα.
Η επιθυμία να είμαστε ρεαλιστές είναι και αυτό που μας κρατάει και δεν ζητάμε περισσότερα για τους εαυτούς μας.
Φυτέψαμε στο μυαλό μας πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και πως μερικοί φόβοι δεν ξεπερνιόνται ποτέ.
Πρέπει να αποδεχτούμε ποιοι είμαστε και την πραγματικότητα που μας περικλείει. Όμως έχει τεράστια διαφορά από το να αποδεχτούμε πως η πραγματικότητα δεν μπορεί να αλλάξει.
Τώρα, η αλλαγή δεν είναι απλά δύσκολη. Είναι τρομακτική όπως οι σκιές που φανταζόσουν πως περιφέρονταν στην ντουλάπα όταν ήσουν πιτσιρίκι.
Δεν έχω νιώσει πιο τρομακτικό συναίσθημα από αυτό του να αλλάξω τον εαυτό μου. Όμως η αλλαγή προς κάτι καλύτερο δεν είναι εφικτή. Είναι αναγκαία.
Όλοι έχουμε ανάγκη αρκετές στιγμές να επιβραδύνουμε. Το θέλουμε, το χρειαζόμαστε.
Όμως η ζωή και η καθημερινότητα δεν επιβραδύνουν. Αντιθέτως, αυξάνουν συνεχώς ταχύτητα, αυξάνουν συνεχώς το βουητό στα αυτιά μας.
Είτε είναι οι σχέσεις μας, είτε ο τρόπος που δουλεύουμε, είτε ο τρόπος που μιλάμε στον εαυτό μας, οτιδήποτε μένει στάσιμο σιγά-σιγά σβήνει στον βωμό της βαρεμάρας.
Όμως θεωρώ πως η ποιότητα, η πραγματική ποιότητα, έρχεται όταν προσπαθούμε να βγάλουμε το μέγιστο από αυτά που κάνουμε και θέλουμε να πετύχουμε.
Όχι πείθοντας τον εαυτό μας να είναι ικανοποιημένος για αυτά που δεν έχει.
Γιατί οι πραγματικοί υπέρ-ήρωες δεν γεννιούνται σε μια οθόνη. Αλλά στην αντανάκλαση ενός καθρέπτη.
Τα επόμενα καλύτερα άρθρα που μπορείς να διαβάσεις:
- Όταν το Στρες Γίνεται Αιτία για Μοναδικές Εμπειρίες
- Ο Τρόπος που Βλέπεις τον Εαυτό σου Δημιουργεί την Πραγματικότητα σου
- Αρχιτέκτονες Πεποιθήσεων: Επέλεξε Προσεκτικά τι θα Πιστέψεις
Όπως πάντα περιμένω τα σχόλια σου εδώ.
Να είσαι καλά
